حر بن یزید ریـاحی - ویکی‌پدیـا، دانشنامـهٔ آزاد

یزید از همراهان حسین بن علی درون واقعه کربلا بود.

حر از خاندان معروف بنی تمـیم عراق و از رؤسای قبایل کوفیـان بود. معصومه ریاحی به‌درخواست ابن زیـاد، به منظور مبارزه با حسین فراخوانده شد.او بـه سرکردگی هزار سوار برگزیده گشت. گفته‌اند وقتی از دارالاماره کوفه، با مأموریت بستن راه بر حسین بیرون آمد، ندایی شنید که: معصومه ریاحی «ای حر!مژده باد تو را بهشت ...»

در کربلا

حر با سپاهش درون منزل «عم» یـا «شراف»، راه را بر حسین بست و مانع از حرکت او بـه سوی کوفه شد. کاروان حسین را همراهی کرد که تا به کربلا رسیدند و حسین درون آنجا فرود آمد. حر وقتی فهمـید کار جنگ با حسین بن علی جدی است، صبح عاشورا بـه بهانـه آب اسب خویش، از اردوگاه عمر سعد جدا شد و به کاروان حسین پیوست. توبه کنان کنار خیمـه‌های حسین آمد و اظهار پشیمانی کرد، سپس اذن مـیدان طلبید. ظاهراً حر با اذن امام حسین اولین فردی هست که بـه مـیدان رفت و در خطابهای مؤثر، سپاه کوفه را بـه خاطر جنگیدن با حسین توبیخ کرد. چیزی نمانده بود کـه سخنان او، گروهی از سربازان عمر سعد را تحت تأثیر قرار داده از جنگ با حسین منصرف سازد، کـه سپاه عمر سعد، او را هدف تیرها قرار داد. نزد حسین بازگشت و پس از لحظاتی دوباره بـه مـیدان رفت و با رجزخوانی، بـه مبارزه پرداخت و کشته شد. رجز او چنین بود:

همانا من حر هستم کـه مـیزبان مـیهمانانم، شمشیرم را بر شما فرود مـی‌آورم و حمایت از بهترینی کـه ساکن بلاد خیف شده مـی نمایم و مـی شما را و باکی از شما ندارم. ‌ درون زمان شاه عباس صفوی مرقد حر ساخته شد.

منابع

• ابصار العین، ص ۱۱۵ و ۱۱۶