پرش بـه ناوبری پرش بـه جستجو

کیت وینسلت
وینسلت، سریال لطیفه قسمت 163 ۱۸ مارچ ۲۰۱۴ زمـینـه فعالیت هنرپیشـه، خواننده تولد ۵ اکتبر ۱۹۷۵ ‏(۴۲ سال)
برکشایر، انگلستان ملیت  انگلستان سال‌های فعالیت ۱۹۹۱ - تاکنون همسر(ها) جیم تریپلتون (۱۹۹۸–۲۰۰۱)
سام مندس (۲۰۰۳–۲۰۱۰)
ند راکنرول (۲۰۱۲–تاکنون) فرزندان مـیا هانی (۲۰۰۰)
جو الفی (۲۰۰۳)
بر (معادل انگلیسی خرس)[۱] (۲۰۱۳) صفحه درون وب‌گاه IMDb جوایز جوایز اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن
۲۰۰۸ کتاب‌خوان جوایز بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل زن
۱۹۹۶ عقل و احساس
بهترین بازیگر نقش اول زن
۲۰۰۸ کتاب‌خوان جوایز گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن
۲۰۰۹ کتاب‌خوان
بهترین بازیگر زن فیلم درام
۲۰۰۹ جاده انقلابی
بهترین بازیگر نقش زن به منظور سریـال کوتاه یـا فیلم تلویزیونی
۲۰۱۲ مـیلدرد پیرس
جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل زن
۲۰۱۵ استیو جابز
جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن

۲۰۱۵ استیو جابز

کِیت الیزابت وینسْلِت (به انگلیسی: سریال لطیفه قسمت 163 Kate Elizabeth Winslet) با تلفظ صحیح وینزلت (زادهٔ ۵ اکتبر ۱۹۷۵، برکشیر) هنرپیشـه و خواننده اهل انگلستان و برنده جایزه اسکار، جایزه امـی، سه جایزه گلدن گلوب و جایزه گرمـی است. سریال لطیفه قسمت 163 او جوان‌ترین فردی هست که شش بار نامزد جایزه اسکار و یکی از معدود بازیگران زنی هست که موفق بـه دریـافت سه جایزه از چهار جایزه مـهم جوایز سرگرمـی آمریکا (که شامل یک جایزه امـی، یک جایزه اسکار و یک جایزه گرمـی مـی‌شود) شده‌است.[۲][۳] او هم‌چنین برنده جایزه‌های متعددی از انجمن بازیگران، آکادمـی فیلم و تلویزیون بریتانیـا و انجمن مطبوعات خارجی هالیوود و جایزه سزار درون سال ۲۰۱۲ بـه صورت افتخاری شده‌است.

او از کودکی بـه یـادگیری نمایش‌پردازی پرداخت و در سال ۱۹۹۱ کار خود را درون تلویزیون بریتانیـا آغاز کرد. سریال لطیفه قسمت 163 اولین فیلم سینمایی بلند کـه وینسلت درون آن ایفای نقش کرد موجودات آسمانی (۱۹۹۴) بود کـه برای بازی درون این فیلم مورد توجه و ستایش بسیـاری قرار گرفت. او همـین‌طور به منظور بازی درون نقش مکمل درون فیلم عقل و احساس (۱۹۹۵) مورد توجه بسیـار قرار گرفت که تا اینکه با بازی درون فیلم تایتانیک بـه هنرپیشـه‌ای با شـهرت جهانی تبدیل شد؛ تایتانیک درون آن زمان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ شد.

از سال ۲۰۰۰ بـه بعد بازی وینسلت به منظور فیلم‌هایی نظیر قلم‌پرها (۲۰۰۰)، آیریس (۲۰۰۱)، درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴)، در جستجوی ناکجاآباد (۲۰۰۴)، بچه‌های کوچک (۲۰۰۶)، کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و جاده انقلابی (۲۰۰۸) همواره نظر مثبت منتقدین را بـه خود جلب کرده‌است. عملکرد او درون فیلم‌هایش باعث شد کـه دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک از او به‌عنوان «بهترین بازیگر انگلیسی‌زبان نسل خود» یـاد کند.[۴] او درون سال ۲۰۰۸ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن به منظور فیلم کتاب‌خوان و در سال ۲۰۱۱ برنده جایزه امـی به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن درون سریـال کوتاه مـیلدرد پیرس به منظور بازی درون نقش مـیلدرد پیرس شده‌است. هم‌چنین بزرگترین موفقیت حرفه‌ای–تجاری وی، فیلم کمدی رمانتیک تعطیلات (۲۰۰۶)، انیمـیشن بر آب رفته (۲۰۰۶) و فیلم علمـی تخیلی سنت‌شکن (۲۰۱۴) بوده‌اند.

علاوه بر بازیگری، وینسلت گوینده و راوی برنامـه‌های مستند و کتاب‌های کودکان هم بوده‌است. درون سال ۲۰۰۰ برنده جایزه بهترین آلبوم شنیداری کودکان به منظور روایت به قصه‌گو گوش کن شد. هم‌چنین او به‌عنوان خواننده درون بعضی از موسیقی‌های متن فیلم بـه همکاری پرداخته هست و درون سال ۲۰۰۱ تک‌آهنگی بـه نام «چه مـی‌شد اگر»[پانویس ۱] (برگرفته از موسیقی متن سرود کریسمس ساخته ۲۰۰۱) منتشر کرد کـه در مـیان تک‌آهنگ‌ها محبوبیت زیـادی پیدا کرد. وینسلت قبلاً از جیم تریپلتون و سام مندس طلاق گرفته و هم اکنون با ند راک اند رول ازدواج کرده‌است.

اوایل زندگی

کیت وینسلت درون ۵ اکتبر ۱۹۷۵ درون ریدینگ برکشایر، انگلستان بـه دنیـا آمد[۵] و دومـین فرزند از چهار فرزند سالی آن (موسوم بـه بریجز) و جان وینسلت بود. مادر او پیشخدمت و پدرش یک سازنده استخر بود. بث و آنا، ان کیت، و جوس وینسلت برادر وی است.[۶][۷] او کـه در خانواده‌ای از اهل تئاتر، از جمله عمویش، بـه دنیـا آمده بود، از اوایل زندگی خود از پدربزرگ و مادربزرگش، کـه در یک تئاتر محلی اجرا مـی‌د، الهام گرفته بود.[۸]

کیت وینسلت تحصیل درون رشتهٔ نمایش‌پردازی را از سن ۱۱ سالگی درون مدرسه تئاتر ردروفس[پانویس ۲] آغاز کرد، کـه یک مدرسه مختلط درون مـیدن‌هد، برکشایر بود. وینسلت درون آنجا یک دانش‌آموز نماینده[پانویس ۳] هم بود.[۹] درون سن ۱۲ سالگی، وینسلت درون یک تبلیغ تلویزیونی کـه توسط تیم پاپ کارگردانی شده بود، بازی کرد. این تبلیغ محصول جدید کمپانی شوگر پاف[پانویس ۴] بود. تیم پاپ بعد از دیدن بازی او اعتقاد داشت کـه بازیگری از ابتدا درون طبیعت او وجود داشته‌است.[۱۰] درون طول سال‌های نوجوانی او، وینسلت درون بیش از ۲۰ صحنـه نمایش درون لندن درون مدرسه نمایش‌پردازی ستاره‌ساز[پانویس ۵] درون نقش اصلی حضور پیدا کرده‌است کـه مـی‌توان بـه خانم هانیگان درون آنی، مادر گرگ درون کتاب جنگل و لنا مارلی درون باگزی مالون اشاره کرد.[۱۱][۱۲]

زندگی حرفه‌ای

۱۹۹۱–۱۹۹۷

وینسلت حرفهٔ بازیگری خود را با بازی درون سریـال علمـی–تخیلی تلویزیونی فصل تاریک (۱۹۹۱) کـه توسط بی‌بی‌سی پخش مـی‌شد، آغاز کرد؛ مخاطب این سریـال بیشتر کودکان بودند.[۱۳] این نقش باعث شد کـه وی درون ادامـه درون تله‌فیلم نگرش انگلوساکسون (۱۹۹۲)، سریـال کمدی برگرد (۱۹۹۲) و هم‌چنین یک قسمت از سریـال درام پزشکی تلفات (۱۹۹۳) بـه ایفای نقش بپردازد.[۱۳]

پس از ترک مدرسه به منظور ادامـه حرفه بازیگری و حضور درون تولیدات مختلف فیلم‌های بریتانیـایی، درون سال ۱۹۹۲، وینسلت درون هنرآزمایی به منظور فیلم موجودات آسمانی پیتر جکسون حضور پیدا کرد.[۸] وینسلت به منظور بازی درون نقش جولیت هولم، نوجوانی کـه در قتل مادر بهترین دوستش، پالین پارکر (با بازی ملانی لینسکی) دخیل بوده‌است، تست بازیگری داد، کـه سرانجام از مـیان ۱۷۵ دیگر، او نقش را از آن خود کرد. پیتر جکسون درون گفتگویی با مجله انترتینمنت ویکلی، نقشی کـه کیت وینسلت درون قسمت‌های کم‌اهمـیت‌تر تست بازیگری بازی مـی‌کند را دلیلی بر قدرت او درون مقایسه با دیگر بازیگران دانست.[۸] این فیلم شامل اولین خوانندگی وینسلت نیز بود، کـه در آن آهنگ سونو آداتی(یک اریتا اثر لا بوهِم)[۱۴] را بدون آهنگ پس‌زمـینـه خوانده و در موسیقی متن فیلم هم قرار گرفته‌است.[۱۵] این فیلم کـه در سال ۱۹۹۴ منتشر شد، با نقدهای بسیـار مثبتی همراه بود. هم‌چنین فیلم نامزدی اسکار بهترین فیلم‌نامـه غیراقتباسی را به منظور جکسون و همکارش فرن والش بـه ارمغان آورد.[۱۶] وینسلت نیز برنده جایزه امپایر و انجمن منتقدان فیلم لندن به‌عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.[۱۷]دژان تامسون، نویسنده و منتقد فیلم روزنامـه واشینگتن پست، اظهار داشت:

” وینسلت درون نقش جولیت، مانند یک توپ آتشین بود کـه در همـه صحنـه‌های فیلم درخشید. او درون این فیلم همراه لینسکی کـه در نقش پالین بـه شکلی ظریف و آرام آرام مـی‌سوخت، کاملاً هماهنگ بود و با موفقیت رابطه خطرناکشان درون فیلم را بـه تصویر کشید.[۱۸] “ ” بازیگری درون خانواده من است. من همـیشـه مـی‌دانستم کـه این چیزی هست که خودم مـی‌خواهم انجام دهم. “

—کیت وینسلت درون گفتگویی با نیویورک تایمز، ۱۹۹۵[۸]

در همان سال، از ۷ آوریل که تا ۷ مـه، او درون نقش جرالدین بارکلی درون نمایش آنچه خدمتکار دید[پانویس ۶] به منظور تئاتر رویـال اکسچینج حضور پیدا کرد.[۱۹][۲۰] عملکرد وی درون این نمایش باعث شد کـه او نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن توسط جوایز تئاتر منجستر نیوز ایوینینگ[پانویس ۷] شود.[۲۱][۲۲]

در سال بعد، او به منظور بازی درون نقش کوچک اما محوری لوسی استیل به منظور فیلم حس و حساسیت کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام نوشته جین آستین است، تست بازیگری داد. اما درون نـهایت وی درون نقش دوم فیلم، همراه با اما تامسون، هیو گرانت و آلن ریکمن بـه ایفای نقش ماریـان داشوود پرداخت.[۲۳]انگ لی، کارگردان فیلم، ابتدا از نحوهٔ بازی وینسلت درون موجودات آسمانی ابراز نگرانی کرد. بـه همـین خاطر او را بـه انجام ورزش تای چی ترغیب کرد و به او گفت کـه باید به منظور ایفای نقش، آثار ادبی سبک گوتیک معاصر آستین را مطالعه کند؛ هم‌چنین با یک معلم پیـانو هم بـه تمرین بپردازد که تا با نقشش هماهنگ شود.[۲۳] بودجه این فیلم معادل ۱۶٫۵ مـیلیون دلار آمریکا بود. این فیلم بعد از اکران بـه موفقیت تجاری بسیـار خوبی رسید و منتقدین نیز نقدهای بسیـار مثبتی دربارهٔ آن نوشتند. تاد مک‌کارتی، از مجله ورایتی، وینسلت را باعنوان «فوق‌العاده مانند بلند پرواز عاشقانـه‌ای کـه بال‌هایش سوخته است» و فیلم را باعنوان «تقریباً بیش از حد از یک چیز خوب» توصیف کرد.[۲۳] فیلم نزدیک ۱۳۵ مـیلیون دلار آمریکا فروش کرد، و جوایز مختلفی را به منظور وینسلت بـه همراه داشت. او برنده یک جایزه بفتا و یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و هم‌چنین نامزد دریـافت جایزه اسکار و گلدن گلوب به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن نیز شد.[۱۷][۲۴]

در سال ۱۹۹۶، وینسلت بـه بازی درون دو فیلم جود و هملت پرداخت. درون فیلم جود بـه کارگردانی مایکل وینترباتم کـه اقتباسی از رمان جود گمنام، اثر توماس هاردی درون دوره ویکتوریـایی بود؛ وی بـه ایفای نقش سو برایدهد مـی‌پردازد. زن جوانی کـه طرفدار حقوق زنان هست و درون ادامـه عاشق پسر عموی خود (با بازی کریستوفر اکلستون) مـی‌شود. گرچه این فیلم مورد تحسین بسیـاری از منتقدین قرار گرفت اما درون گیشـه موفقیت چندانی بدست نیـاورد و به سختی ۲ مـیلیون دلار فروش کرد.[۲۵][۲۶] درون سال ۱۹۹۶، وینسلت درون فیلم هملت ساخته کنت برانا درون نقش اوفلیـا، معشوقه هملت بـه نقش آفرینی پرداخت. فیلم کـه اقتباسی از نمایش‌نامـهٔ هملت نوشته ویلیـام شکسپیر بود، نقدهای بسیـار خوبی را از منتقدان دریـافت کرد و هم‌چنین وینسلت نیز دومـین جایزه امپایر خود را بـه خاطر بازی درون این فیلم دریـافت کرد.[۱۷][۲۷] درون ادامـه همان سال، وینسلت به‌عنوان یکی از پنجاه نفر زیبای دنیـا از دیدگاه وب‌گاه پیپل انتخاب شد.[۸]

تایتانیک

در سپتامبر ۱۹۹۶، کیت وینسلت شروع بـه نقش آفرینی درون کنار لئوناردو دی کاپریو درون فیلم تایتانیک، بـه کارگردانی جیمز کامرون کرد.[۲۸] درون ابتدا نیکول کیدمن، مدونا، جودی فاستر، کامرون دیـاز، گوئینت پالترو، کلیر دینز و گابریله انورانی بودند کـه برای این نقش درون نظر گرفته شده بودند؛[۲۹][۳۰][۳۱][۳۲] ولی وقتی آن‌ها این نقش را نپذیرفتند، وینسلت بـه سختی به منظور گرفتن این نقش مبارزه کرد. او هر روز از انگلستان بـه جیمز کامرون نامـه مـی‌نوشت و بالاخره بـه لطف مدیر برنامـه‌های خود هیلدا کووالی، کامرون از او به منظور شرکت درون تست‌های اولیـه دعوت نمود.[۳۳] کامرون شخصیت رز (شخصیت اصلی زن فیلم تایتانیک) را بـه نوعی بـه آدری هپبورن شبیـه مـی‌دانست و از بازیگر اجراکننده این نقش، حتی بعد از اینکه تحت تأثیر اجرای وینسلت درون تست بازیگری قرار گرفت، مطمئن نبود.[۲۹] بعد از اینکه وینسلت همراه با دی کاپریو تست بازیگری را انجام داد، بـه شدت تحت تأثیر بازی دی کاپریو قرار گرفت، به‌طوری‌که بـه کامرون گفته بود کـه بازی دی کاپریو فوق‌العاده بوده و حتی اگر خودش موفق بـه گرفتن نقش رز نشد، کامرون حتماً نقش جک را بـه دی‌کاپریو بدهد.[۲۹] هم‌چنین وینسلت یک شاخه گل رز را به منظور کامرون فرستاد کـه یـادداشتی روی آن قرار داشت کـه در آن نوشته شده بود: «از طرف رز شما» و حتی یک روز کـه کامرون درون اتومبیل هامر خود بود با او تماس گرفت و گفت: «من رز هستم! من حتی نمـی‌فهمم چرا شما هنوز از بقیـه تست بازیگری مـی‌گیرد!» درون نـهایت پشتکار او و هم‌چنین استعدادش باعث شد کـه کامرون را به منظور نقش رز بـه او متقاعد کند.[۲۹]

وینسلت حتما در این فیلم نقش رز دِویت بوکاتر هفده ساله را بازی مـی‌کرد کـه در جریـان غرق شدن کشتی آرام‌اس تایتانیک درون سال ۱۹۱۲ نجات مـی‌یـابد. این شخصیت، یک از طبقه اشرافی هست که شخصیتی بسیـار احساساتی دارد و به همـین دلیل وینسلت نیز مـی‌بایست با احساس بازی مـی‌کرد.[۳۴] درون جریـان فیلم‌برداری، وینسلت یکی از معدود بازیگرانی بود کـه خواهان پوشیدن لباس مخصوص داخل آب به منظور گرم شدن، درون طول صحنـه‌های فیلم‌برداری فیلم درون آب نبود، کـه باعث شد وی بـه ‌پهلو دچار شود.[۳۲] درون صحنـه‌های داخل آب فیلم، کـه رز درون حال یخ زدن هست و مـی‌لرزد، وینسلت بـه اجرای نقش نمـی‌پرداخت؛ بلکه وی درون حال یخ زدن درون صحنـه واقعی بود. وینسلت درون دفتر خاطرات خودش، کـه در زمان فیلم‌برداری فیلم بـه نوشتن آن مـی‌پرداخت، این گونـه نوشته بود: «من به‌طور کامل درون حال لرزیدن هستم. کمد لباس‌هایم من را بـه پوشیدن لباس مخصوص داخل آب (که به منظور گرم شدن است) تشویق مـی‌کند؛ ولی من نمـی‌توانم. چون [در صورت پوشیدن] از وجود آن آگاه هستم و درضمن، لباس من به منظور آن بیش از حد نازک است. جیم (جیمز کامرون) نمـی‌خواهد کـه این لباس معلوم باشد و مـی‌گوید کـه این تی‌شرت مرطوبی به منظور فیلم نیست. هم‌چنین او نمـی‌خواهد کـه لباس من وقتی کـه خیس هستم، بـه من بچسبد. ما تمام انواع تست‌های دوربین را به منظور این کار انجام داده‌ایم. (هوا) خیلی سرد است، ولی... بـه این معنی هست که امـیدوارم واکنش‌های من طبیعی و واقعی باشند.»[۳۵]

در نـهایت برخلاف همـه انتظارها، این فیلم تنـها فیلمـی شد کـه در گیشـه بـه رکورد ۱٫۸۴۳ مـیلیـارد دلار رسید[۳۶] و هم‌چنین وینسلت نیز بـه یک ستاره فیلم تجاری تبدیل شد.[۳۷] بعد از آن، او نامزد دریـافت جایزه‌های بسیـار و برنده یکی از جوایز فیلم اروپا نیز شد.[۱۷][۳۸] درون سال ۱۹۹۷، نویسنده استرالیـایی گزیده‌ای از دفتر خاطرات وینسلت، کـه از زمان فیلم‌برداری فیلم تایتانیک بود، بـه چاپ رساند. وینسلت درون این دفتر دربارهٔ اتفاقات فیلم کـه در طول فیلم‌برداری رخ داده بود، از جمله اولین ملاقات او با جیمز کامرون، کـه در آن کامرون بـه او یک مدل از کشتی تایتانیک و چگونگی فیلم‌برداری جلوه‌های ویژه با استفاده از یک دوربین کوچک را نشان داد، نوشته بود. او درون یک گفتگوی تلویزیونی، درون مورد چگونگی تحت تأثیر قرار گرفتنش به منظور توجه کامرون بـه جزئیـات فیلم، معتقد بود کـه تمام چیزهایی کـه در فیلم انجام دادند (هر صحنـه، هر فضا، هر دیوار و حتی هر قطعه از کارد و چنگال) دقیقاً چیزی بود کـه در کشتی واقعی انجام شده و کپی کامل شده بود.[۳۹]

نقاشی رز کـه توسط کامرون طراحی شده بود، توسط شرکت متخصص آمریکایی درون حراج یـادگاری‌های امروز (شنبه) و یکشنبه بـه مزایده گذاشته شده بود و انتظار مـی‌رفت کـه حدود ۷٬۵۰۰ که تا ۱۰٬۰۰۰ پوند بـه فروش برسد، اما درون نـهایت این نقاشی درون سال ۲۰۱۱، بـه مبلغ ۱۶٬۰۰۰ دلار بـه فروش رفت. درون مارس ۲۰۱۴، و در جریـان پیش‌نمایش فیلم سنت‌شکن درون شـهر لس آنجلس، طرفداران وی یک نسخه از نقاشی رز درون فیلم تایتانیک را بـه وی نشان دادند و از او خواستند که تا نقاشی را امضاء کند؛ ولی وی نپذیرفت. وینسلت درون گفتگویی با وب‌گاه یـاهو! فیلم‌ها گفت: «من آن (نقاشی) را امضاء نمـی‌کنم. این احساس بسیـار ناراحت‌کننده‌ای است. چرا شما این کار را مـی‌کنید؟... بسیـاری از مردم از من مـی‌خواهند که تا نقاشی را امضاء کنم. نقاشی هنوز به منظور من فراموش نشدنی است.»[۴۰]

۱۹۹۸–۲۰۰۳

وینسلت درون سال ۱۹۹۸، بـه بازی درون فیلم کم بودجه و عاشقانـه هیپی مو فرفری زشت پرداخت، کـه پیش از تایتانیک فیلم‌برداری شده بود.[۴۱] هم‌چنین وینسلت بازی درون نقش مکمل فیلم شکسپیر عاشق (۱۹۹۸) و آنا و شاه (۱۹۹۹) را نپذیرفت و در عوض، نقش مادری جوان اهل انگلستان، بـه نام جولیـا را درون فیلم مو فرفری زشت پذیرفت، کـه در این فیلم بـه همراه انش بـه امـید شروع یک زندگی جدید، از لندن بـه مراکش مـهاجرت مـی‌کنند.[۴۱] فیلم مو فرفری زشت درون کل نقدهای مختلفی دریـافت کرد و به صورت محدود توزیع شد[۴۲] و در سطح جهان ۵ مـیلیون دلار فروش کرد.[۴۳] این فیلم تنـها فیلم وینسلت درون سال ۱۹۹۸ بود. درون سال ۱۹۹۹، وینسلت درون کنار بازیگر مشـهور، هاروی کایتل درون فیلم دود مقدس! (۱۹۹۹) بـه ایفای نقش پرداخت.[۳۴] او کـه پس از بازی درون فیلم تایتانیک خودش را تحت فشار مـی‌دانست، دراین‌باره گفت:

” من هرگز تایتانیک را بـه عنوان سکوی پرشی به منظور گرفتن نقش درون فیلم‌های بزرگ تجاری و گرفتن دستمزدهای بیشتر نگاه نکردم. این چیزی هست که من انتخاب کردم، هرچند کـه ممکن هست باعث نابودی من شود.[۴۴] “

وینسلت درون همان سال بـه اجرای صدای شخصیت بریگید درون انیمـیشن کامپیوتری پری‌ها پرداخت.[۴۵]

در سال ۲۰۰۰، او بـه بازی درون فیلم قلمِ پرها بـه همراه جفری راش و خواکین فینیکس پرداخت. فیلم اقتباسی از زندگی فیلسوف و شاعر معروف فرانسوی، مارکی دوساد بود. وینسلت درون این فیلم نقش یک خدمتکار کـه در دیوانـه خانـه‌ای کـه مارکی دوساد درون آن قرار داشت بازی مـی‌کند،ی کـه به دوساد کمک مـی‌کرد که تا کتاب‌هایش را بـه صورت مخفیـانـه چاپ کند.[۴۶] بعد از انتشار، فیلم مورد ستایش بسیـاری از منتقدین قرار گرفت و جوایز بسیـاری را به منظور وینسلت بـه ارمغان آورد کـه شامل نامزدی یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و یک جایزه ستلایت بود.[۱۷] این فیلم یک موفقیت هنری نیز محسوب مـی‌شود و در اولین آخر هفته‌ای کـه به بازار عرضه شد، به‌طور مـیانگین ۲۷٫۷۰۹ هزار دلار فروش کرد، و در کل درون جهان ۱۸ مـیلیون دلار فروش کرد.[۴۷]

وینسلت درون سال ۲۰۰۱، بـه بازی درون فیلم معما پرداخت. او درون این فیلم نقش زن جوانی را بازی مـی‌کند کـه عاشق یک کد جوان درون دوران جنگ جهانی دوم شده‌است.[۴۸] فیلم کـه اولین تجربه وینسلت درون زمـینـه بازی درون ژانر جنگی بود؛ از آن به‌عنوان «تجربه‌ای درخشان» یـاد مـی‌کند. وی هنگام بازی درون این فیلم پنج ماهه حامله بود و کارگردان فیلم، مایکل اپتد مجبور شد با استفاده از حقه‌های سینمایی او را لاغرتر جلوه دهد.[۴۸] درون کل فیلم نقدهای بسیـار مثبتی از سوی صاحب نظران دریـافت کرد[۴۹] و وینسلت به منظور عملکردش درون فیلم یک «جایزه مستقل فیلم و سینمای بریتانیـا» را دریـافت کرد.[۱۷] هم‌چنین مجله نیویورک تایمز درون نقد خود وی را شایسته‌تر و پیروزتر از همـیشـه دانست.[۵۰]

” قبل از تایتانیک بله... من نامزد دریـافت جایزه اسکار شده بودم، اما من هرگز به‌عنوان فردی مشـهور درون دنیـا شناخته نمـی‌شدم. وقتی کـه من درون مورد حضور درون حرفه بازیگری فکر مـی‌کردم، هرگز توهماتی درون مورد تبدیل شدن بـه یک ستاره جهانی فیلم نداشتم. “

—کیت وینسلت درون گفتگویی با نیویورک تایمز، ۱۹۹۹[۵۱]

در همان سال، وینسلت بـه بازی درون فیلم تحسین‌شده آیریس، ساخته ریچارد ایره درون نقش رمان‌نویس معروف، آیریس مرداک پرداخت. او درون این فیلم نقش خود را با جودی دنچ تقسیم کرد و وینسلت درون نقش آیریس جوان و جودی دنچ درون نقش آیریس سالخورده بازی مـی‌کرد.[۵۲] این فیلم باعث شد کـه هم وینسلت و هم دنچ نامزد دریـافت اسکار شوند، کـه این سومـین نامزدی اسکار وینسلت نیز محسوب مـی‌شد.[۱۷] هم‌چنین درون همـین سال، او درون انیمـیشن سرود کریسمس کـه براساس رمانی بـه همـین نام نوشته چارلز دیکنز است، درون نقش بل بـه ایفای نقش پرداخت. به منظور این فیلم، او تک‌آهنگ چه مـی‌شد اگر را ضبط کرد و آن را درون نوامبر سال ۲۰۰۱ منتشر کرد.[۵۳] وینسلت همـه پولی را کـه از فروش این تک‌آهنگ بدست آورد، بـه دو سازمان مورد علاقه‌اش یعنی انجمن ملی جلوگیری از ظلم بـه کودکان و بنیـاد مبارزه با سرطان کودکان اهدا کرد.[۵۳][۵۴] این آهنگ درون جدول ده آهنگ پرفروش اروپا، رتبه یک را درون کشورهای اتریش، بلژیک و ایرلند[۵۵] و در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیـا رتبه ششم را بدست آورد؛[۵۶] هم‌چنین درون سال ۲۰۰۲ برنده جایزه سازمان حمایت از طرفداران یوروویژن درون بخش موسیقی شد.[۵۷]

فیلم بعدی وینسلت درون سال ۲۰۰۳، زندگی دیوید گیل (۲۰۰۳) بود کـه وینسلت درون این فیلم درام نقش یک روزنامـه‌نگار مصمم به منظور موفقیت‌های بیشتر را بازی مـی‌کند کـه در هفته‌های پایـانی زندگی یک پروفسور محکوم بـه اعدام، با بازی کوین اسپیسی، بـه مصاحبه با وی مـی‌پردازد. این فیلم چه درون گیشـه و چه درون بین منتقدین یک شکست محسوب شد، چرا کـه تنـها نیمـی از بودجه ۵۰٫۰۰۰٫۰۰۰ دلاری خود فروش کرد[۵۸][۵۹] و راجر ایبرت، نویسنده شیکاگو سان-تایمز از این فیلم به‌عنوان «فیلمـی افتضاح» یـاد کرد.[۶۰]

۲۰۰۴–۲۰۰۶

کیت وینسلت درون جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۰۶

پس از فیلم زندگی دیوید گیل، وینسلت همراه جیم کری بـه بازی درون فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴) پرداخت. این فیلم بـه سبک فراواقع‌گرایی–درام بود و توسط کارگردان معروف فرانسوی مـیشل گوندری کارگردانی شد. وینسلت درون این فیلم، نقش کلمنتاین کروچینسکی را بازی مـی‌کند کـه ی پرحرف، خود سر و تاحدی عصبی هست و تصمـیم مـی‌گیرد خاطرات دوست پسر سابقش را از ذهن خود پاک کند.[۶۱] این نقش از سایر نقش‌هایی کـه وی بازی کرده بود، کاملاً متفاوت بود. به‌طوری‌که خود وینسلت درون مصاحبه‌ای با مجله ورایتی گفت: «این نقشی نبود کـه من بتوانم آن را ارائه بدهم [...] من فقط از این خوشحال بودم کـه او (کارگردان فیلم) درون من چیزی دیده بود کـه باعث مـی‌شد فکر کند کـه من توانایی بازی درون نقش کلمنتاین را دارم.»[۶۲] این فیلم بعد از اکران بـه موفقیت بسزایی درون گیشـه و در مـیان منتقدان رسید.[۶۳] وینسلت نیز به منظور بازی با احساسش، چهارمـین نامزدی اسکار خود راب کرد. هم‌چنین پیتر ترورس، منتقد مجله رولینگ استون، درون نقد خود وینسلت را «درخشان و به شدت آسیب‌پذیر» توصیف کرد.[۶۴]

آخرین بازی او درون سال ۲۰۰۴، فیلم در جستجوی ناکجاآباد بود. این فیلم داستان نویسنده معروف اسکاتلندی جیمز بری (با بازی جانی دپ) و رابطه عجیبش با سیلویـا لویلِن دیویس (با بازی وینسلت) را بـه تصویر مـی‌کشد. این رابطه باعث مـی‌شود کـه جیمز نمایش‌نامـه معروف پیتر پن را با الهام از پسران سیلویـا بنویسد.[۶۵] درون طول فیلم برداری‌های نـهایی فیلم، وینسلت دربارهٔ نقش خود درون این فیلم گفت:

” بازی درون نقش سیلویـا به منظور من بسیـار مـهم بود چرا کـه خود من نیز یک مادرم. چون من فکر مـی‌کنم کـه اگر من نمـی‌دانستم کـه مادر بودن چه احساسی دارد و داشتن فرزند مسئولیت‌هایی دارد و یک مادر چه عشقی بـه فرزندانش ابراز مـی‌کند، نمـی‌توانستم این نقش را بازی کنم [...] و همـیشـه کودکِ درونِ من درون جایی خود را نشان مـی‌دهد، حتی گاهی اوقات درون صورتم.[۶۵] “

این فیلم نقدهای بسیـار مثبتی دریـافت کرد و موفقیت‌های بین‌المللی زیـادیب کرد، و با فروش بیش از ۱۸۰ مـیلیون دلاری‌اش درون جهان، بـه پرفروش‌ترین فیلم وینسلت بعد از تایتانیک بدل شد.[۶۶][۶۷]

در سال ۲۰۰۵، وینسلت درون یک قسمت از سریـال کمدی اکستراس، ساخته بی‌بی‌سی و اچ‌بی‌او و کارگردانی ریکی جرویس و استیون مرچنت ظاهر شد. درون این قسمت او نقش یک راهبه، بـه نام مگی را بازی مـی‌کرد کـه از طریق تلفنی درون حال راهنمایی یکی از شخصیت‌های فیلم بود. بازی درون این قسمت از سریـال، اولین نامزدی وی به منظور دریـافت جایزه امـی را نیز بـه همراه داشت.[۱۷] درون سال ۲۰۰۵، وینسلت بـه بازی درون فیلم کمدی-رمانتیک و موزیکال عشق و سیگار، بـه نویسندگی و کارگردانی جان تورتورو پرداخت. او درون این فیلم نقش تولا را بازی مـی‌کرد کـه خودش این شخصیت را به‌عنوان «زنی شـه بددهن، بدرفتار وی کـه نمـی‌داند چگونـه لباس بپوشد» توصیف مـی‌کند.[۶۸] تورتورو کـه پس از مشاهده یدن وینسلت درون فیلم دود مقدس تحت تأثیر قرار گرفته بود، او را به منظور این نقش برگزید.[۶۸] هم‌چنین وینسلت درون این فیلم شعر معروف کانی فرانسیس به‌نام آیـا همان اندازه کـه مرا مـی‌بوسی دوست داری؟ را خواند.[۶۹] دِرِک اِلی از مجله ورایتی درون نقد خود نوشت:

” هرچند نقش او درون فیلم کوتاه بود، اما نقشش درون این فیلم بسیـار درخشان و یکدست بود و لهجه فوق‌العاده خنده دار لانکاشری کـه در این فیلم داشت، عالی بود. مشخص هست که وینسلت دارد خودش را درون نقش‌های کثیف قرار مـی‌دهد.[۷۰] “

در سال ۲۰۰۵، وینسلت بعد از نپذیرفتن دعوت وودی آلن به منظور بازی درون فیلم امتیـاز نـهایی، اعلام کرد کـه مـی‌خواهد زمان بیشتری را با کودکانش صرف کند.[۷۱] سپس درون سال ۲۰۰۶، وینسلت درون فیلم همـه مردان پادشاه بـه کارگردانی استیون زایلیـان، همراه با شان پن و جود لا حضور پیدا کرد. وینسلت درون این فیلم نقش آنـه استانتون، یـار دوران کودکی جک باردن (با بازی جود لا) را ایفا کرده‌است. فیلم چه درون گیشـه و چه درون بین منتقدین ناموفق بود.[۷۲][۷۳] تاد مک‌کارتی، منتقد مجله ورایتی، فیلم را باعنوان «بسیـار بد بازی شده [...] نبود هیچ نقطه‌ای از تعامل و درگیر شدن شخصیت‌ها با یکدیگر، احساس مرده فیلم و نبود هیچ هیجانی به منظور تحریک احساس بینندگان» توصیف کرد.[۷۴]

وینسلت درون ادامـه همان سال، با بازی درون فیلم بچه‌های کوچک بـه کارگردانی تاد فیلد، شانس دوباره‌ای پیدا کرد. او درون نقش سارا پیرس، یک زن خانـه‌دار بی‌حوصله کـه بسیـار مشتاق بـه عشق‌بازی با همسایـه متاهلش (با بازی پاتریک ویلسون) است، بـه ایفای نقش پرداخت. عملکرد وینسلت و هم‌چنین فیلم، نقدهای فوق‌العاده‌ای را دریـافت د. ای. او. اسکات، منتقد آمریکایی مجله نیویورک تایمز درون نقد خود نوشت:

” در بسیـاری از فیلم‌های اخیر، هوش و ذکاوت بسیـار کم ارزش شده‌است و این ویژگی -حتی بیشتر از زیبایی قابل توجه آن- هست که بچه‌های کوچک را از سایر فیلم‌ها متمایز مـی‌کند. نتیجه فیلم این هست که [افراد را] بـه چالش مـی‌کشد، درون دسترس و بسیـار سخت به منظور جلوگیری از فکر درون موردش است. خانم وینسلت، همانند هر کدام از بازیگرهای زن عالی کـه امروزه درون حال بازی درون فیلم‌ها هستند، غرور سارا را بـه اهتزار درمـی‌آورد، بـه خودش شک دارد و تمایل‌گراست، الهام بخش ترکیبی از بـه رسمـیت شناختن است، ترحم و نگرانی‌اش بسیـار هست و درون آخر فیلم، چیزی شبیـه بـه عشق را داراست. دوست‌داشتی بودن خانم وینسلت باعث مـی‌شود کـه کمبود عشق درون زندگی سارا، بیشتر از همـه دردناک‌تر نشان دهد.[۷۵] “

برای کار وی درون این فیلم، او با جایزه انگلیس به منظور هنرمند انگلیسی سال بفتا/ال‌ای، یک شاخه از جوایز بفتا کـه در لس‌آنجلس مستقر است، مفتخر شد.[۷۶] هم‌چنین وینسلت نامزد دریـافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش زن شد و در سن ۳۱ سالگی، جوان‌ترین بازیگر زن درون طول تاریخ شد کـه نامزد پنج جایزه اسکار شده‌است.[۷۷]

او بعد از فیلم بچه‌های کوچک درون فیلم کمدی–رمانتیک نانسی مایرز به‌نام تعطیلات، بـه همراه کامرون دیـاز، جود لا و جک بلک بـه ایفای نقش پرداخت. درون این فیلم او نقش آیریس، یک زن انگلیسی کـه به‌طور موقت با یک زن آمریکایی (با بازی دیـاز) درون حال مبادله خانـه است، ایفا کرده‌است. فیلم بعد از انتشار، نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریـافت کرد.[۷۸] این فیلم بزرگ‌ترین موفقیت تجاری وینسلت درون نـه سال اخیر شد و در سراسر جهان بیش از ۲۰۵ مـیلیون دلار فروش کرد.[۷۹] هم‌چنین درون سال ۲۰۰۶، از صدای وینسلت درون چند پروژه کوچک‌تر استفاده شد. درون انیمـیشن کامپیوتری بر آب رفته، او بـه اجرای صدای شخصیت ریتا، یک موش فاضلاب کـه به رودی (با بازی هیو جکمن) کمک مـی‌کند که تا از رتروپولیس فرار کند و به اصل و نسب کنزینگتونی خود برسد، مـی‌پردازد. فیلم از لحاظ منتقدان و هم‌چنین از لحاظ تجاری موفق بود و در باآفیس جهانی ۱۷۷ مـیلیون دلار فروش کرد.[۸۰]

۲۰۰۷–۲۰۱۱

وینسلت درون هشتاد و یکمـین دوره جوایز اسکار، فوریـه سال ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۷، وینسلت دوباره با لئوناردو دی‌کاپریو درون فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) بـه کارگردانی سام مندس، همسر آن زمان وینسلت، هم‌بازی شد. وینسلت پیشنـهاد کرده بود کـه هردوی آن‌ها حتما با وی درون این فیلم، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام نوشته ریچارد یتس هست و جاستین هیت مسئولیت خواندن فیلم‌نامـهٔ آن را برعهده داشت، بازی کنند.[۸۱] درون نتیجه درون هر دوی آن‌ها «برکت، رحمت و فشار اضافه» روی صحنـه این فیلم بوجود آمد و برای وینسلت این فیلم اولین تجربه کار او با مندس بود.[۸۲] فیلم کـه داستان زن و شوهری را کـه در دهه ۱۹۵۰ درون ازدواجشان شکست خوردند را بـه تصویر مـی‌کشد. دی کاپریو و وینسلت به منظور آماده خودشان به منظور بازی درون این فیلم، فیلم دوره‌های ترویج زندگی درون حومـه شـهر را تماشا د،[۸۲] کـه هردو بررسی‌های مطلوبی را با تماشای این فیلم‌ها، بدست آوردند.[۸۳] عملکرد وینسلت درون این فیلم باعث شد کـه وی برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شود، کـه هفتمـین نامزدی وی درون جوایز گلدن گلوب محسوب مـی‌شود.[۱۷] درون طول سخنرانی‌اش درون مراسم گلدن گلوب، وینسلت کـه گریـان و شوکه شده بود، از نامزدهای دیگر این جایزه، مریل استریپ، ان هتوی، کریستین اسکات توماس و آنجلینا جولی، عذرخواهی کرد. وی درحالی کـه از عملکرد دی‌کاپریو تحسین مـی‌کرد، گفت: «من خیلی خوشحالم کـه مـی‌توانم اینجا بایستم و به شما بگویم کـه دوستتان دارم، و برای ۱۳ سال هست (که دوستتان دارم)»[۸۴] دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک درون نقد خود اظهار داشت کـه

” یک لحظه پیش پاافتاده درون عملکرد وینسلت وجود ندارد - نـه ژستی، نـه کلمـه‌ای - آیـا وینسلت درون حال حاضر بهترین بازیگر زن انگلیسی‌زبان فیلم‌ها درون نسل خودش است؟ من کـه این‌طور فکر مـی‌کنم.[۴] “
وینسلت درون شصت و هشتمـین جشنواره فیلم ونیز، سال ۲۰۱۱

در اواخر سال ۲۰۰۸، وینسلت درون فیلم کتاب‌خوان، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر برنـهارد شلینک (۱۹۹۵) است، بـه همراه رالف فاینس و داوید کروس و با کارگردانی استیون دالدری حضور پیدا کرد. درون ابتدا اولین بازیگر انتخاب‌شده به منظور نقش وینسلت، بـه دلیل این‌که برنامـه‌های وی درون ابتدا با فیلم جاده انقلابی مغایرت داشت و قادر بـه پذیرفتن نقش نبود، نیکول کیدمن بود.[۸۵] بعد از یک ماه از آغاز فیلم‌برداری و قبل از فیلم‌برداری نقش کیدمن درون فیلم، او بـه علت بارداری از فیلم را ترک کرد و موجب شد که تا وینسلت دوباره قادر باشد که تا به فیلم محلق شود.[۸۵] وینسلت درون این فیلم نقش هانا اشمـیتز، نگهبان سابق اردوگاه نازی‌ها را بازی مـی‌کند کـه با یک نوجوان (با بازی داوید کروس)، به‌عنوان یک فرد بزرگسال، رابطه‌ای عاشقانـه و برقرار مـی‌کند و پس از سال‌ها هانا را درون حال محاکمـه درون دادگاه جنایت‌کاران جنگی نازی مـی‌بیند.[۸۶] وینسلت بعدها گفت کـه این نقش به منظور او دشوار بود، چراکه او به‌طور طبیعی قادر نبود کـه از گارد اس‌اس طرفداری کند.[۸۷] از آنجا کـه وینسلت مـی‌بایست درون فیلم به‌طور کامل از جلو مـی‌شد، به منظور او مرکین ساخته شده بود.[۸۸][۸۹] درحالی فیلم به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریـافت کرد،[۹۰] عملکرد وینسلت نقدهای زیـادی را دریـافت کرد.[۹۰] وب‌گاه فیلم‌مـیسری درون فهرستی از بهترین ۱۰۰ عملکرد بازیگران زن درون طی سال‌های ۲۰۰۰ که تا ۲۰۱۰، عملکرد وینسلت درون فیلم کتاب‌خوان را درون جایگاه ۴۷ام قرار داد.[۹۱] درون سال بعد، وینسلت برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد کـه ششمـین نامزدی وی درون اسکار محسوب مـی‌شد. علاوه‌برآن او برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن، جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن و جایزه انجمن بازیگران فیلم به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.[۱۷] درون طول سخنرانی‌اش درون مراسم اسکار، وینسلت گفت: «اولین باری کـه وانمود کردم کـه جایزه اسکار را برنده شدم، ۸ ساله بودم کـه بطری شامپو را درون دست گرفته بودم. خب، الان کـه بطری شامپو نیست.»[۸۴] درون اواخر سال ۲۰۱۰، وب‌گاه پاپ‌کرانچ درون فهرستی ۱۰۰ نفره از جذاب‌ترین زنان سال ۲۰۱۰، وینسلت را درون رتبه ۱۰۰ام قرار داد و نوشت:

” کیت وینسلت یکی از خواستنی‌ترین هنرپیشـه‌های زن هالیوود و هم‌چنین یکی از جذاب‌ترین آن‌ها است. او نـه تنـها درون حرفه بازیگری‌اش فوق‌العاده است، بلکه یک خواننده موفق نیز محسوب مـی‌شود. کیت افتخارات زیـادی درون فیلم‌ها دارد کـه ما مـی‌توانیم درباره‌اش صحبت کنیم، ولی درعوض، اجازه دهید فقط نگاهی بـه تصاویر شگفت‌انگیزش بیندازیم![۹۲] “

در سال ۲۰۱۱، وینسلت درون سریـال کوتاه شبکه اچ‌بی‌او بـه نام مـیلدرد پیرس، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر جیمز کین (۱۹۴۱) است، بـه همراه گای پیرس و ایوان ریچل وود و با کارگردانی تاد هینز حضور پیدا کرد.[۹۳] او نقش یک مادر فداکار درون طول رکود بزرگ را بـه تصویر مـی‌کشد کـه از شوهر خویش جدا شده و عاشق یک مرد جدید مـی‌شود؛ درون حالی کـه همـه تلاشش را مـی‌کند که تا از خودشیفته‌اش عشق و احترامب کند. وینسلت دربارهٔ نقش خود درون این سریـال کوتاه گفت: «من مـی‌دانم کـه باید چه مقدار زیـادی را روی صحنـه نمایش اجرا کنم کـه خود آن یک چالش محسوب مـی‌شد.»[۹۴] مجموعه پنج فصلی مـیلدرد پیرس، به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریـافت کرد.[۹۵] وب‌گاه سالون فیلم را «ساکت، آرام و شاهکار اندوه‌آور» توصیف کرد.[۹۶] هم‌چنین وینسلت به منظور عملکردش درون این سریـال، برنده جایزه امـی، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش زن به منظور سریـال کوتاه یـا فیلم تلویزیونی[۹۷] و جایزه انجمن بازیگران فیلم به منظور بهترین بازیگر نقش زن به منظور سریـال کوتاه یـا فیلم تلویزیونی شد.[۹۸]

هم‌چنین درون سال ۲۰۱۱، وینسلت درون فیلم مـهیج شیوع بـه همراه ماریون کوتیـار، مت دیمون، گوئینت پالترو، جود لا و با کارگردانی استیون سودربرگ حضور پیدا کرد. داستان فیلم، ویروس کشنده‌ای را روایت مـی‌کند کـه با سرعت زیـادی همـه‌گیر شده و حتی بدون تماس مستقیم بـه فردی منتقل مـی‌شود و او را درون عرض چند روز مـی‌کشد. وینسلت نقش افسر خدمات اطلاعات بیماری‌های همـه‌گیر را بـه تصویر مـی‌کشد کـه در طول تحقیقات خود بر روی این بیماری، آن را دریـافت کرده و آلوده بـه آن شده‌است.[۹۹] فیلم دیگر وینسلت درون سال ۲۰۱۱، فیلم کشتار بـه کارگردانی رومن پولانسکی و به همراه جودی فاستر، جان سی ریلی و کریستوف والتس بود کـه پیش‌نمایش آن درون جشنواره فیلم ونیز سال ۲۰۱۱ بر روی پرده رفت. فیلم کـه اقتباسی از نمایش‌نامـهٔ خدای کشتار اثر یـاسمـینا رضا (۲۰۰۶) است، داستان دیدار دو زوج را روایت مـی‌کند کـه به‌خاطر دعوای فرزندانشان درون یک پارک با یکدیگر بـه گفتگو مـی‌پردازند. وینسلت به منظور عملکردش درون این فیلم، نامزد جایزه توسط انجمن مطبوعات خارجی هالیوود شد کـه دومـین نامزدی وی توسط این انجمن درون همان سال است.[۱۰۰]

۲۰۱۲–اکنون

کیت وینسلت درون مراسم جوایز سزار سال ۲۰۱۲، پاریس

در سال ۲۰۱۲، کتاب گویـای وینسلت کـه اجرای رمان ترز راکن از نویسنده فرانسوی، امـیل زولا است، درون وب‌گاه آدیبل.کام انتشار یـافت.[۱۰۱] اولین فیلم او درون سال ۲۰۱۳ فیلم ۴۳ بود کـه یک مجموعهٔ فیلم مستقل کمدی سیـاه بود کـه ۱۴ داستان مختلف و هر بخش یک کارگردان جداگانـه‌ای داشت.[۱۰۲] بخش وینسلت، کـه عنوانش گرفتن بود، توسط پیتر فارلی کارگردانی شد و و داستان آن حول محور یک بازرگان مجرد بـه نام بث (با بازی وینسلت) بود کـه با واجد شرایط‌ترین کارشناس شـهر (با بازی هیو جکمن) قرار کاری مـی‌گذارد و زمانی شوکه مـی‌شود کـه بث روسری او را از سرش کنار مـی‌زند، و یک جفت آویزان از گردنش مـی‌بیند.[۱۰۳] این فیلم دومـین همکاری وینسلت با هیو جکمن، بعد از فیلم بر آب رفته درون سال ۲۰۰۶ است. روزنامـه شیکاگو سان-تایمز درون نقدی آن را «همشـهری کین افتضاح» توصیف کرد.[۱۰۴]

در سال ۲۰۱۳، وینسلت درون فیلم روز کارگر، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر جویس مـینارد (۲۰۰۹) است، بـه همراه جاش برولین و با کارگردانی جیسون رایتمن حضور پیدا کرد، کـه او فیلم را باعنوان «فیلمـی بسیـار عاشقانـه، هرچند عجیب و غریب» توصیف کرد.[۱۰۵][۱۰۶] درون حالی کـه به‌طور کلی فیلم با نقدهای مختلفی از سوی منتقدان مواجه شد،[۱۰۷] عملکرد وینسلت درون نقش ادل، زنی با ذهنی شکننده و سرکوب مادر یک پسر ۱۳ ساله کـه در طول آخر هفته یک تابستان طولانی، سرپناهی بـه یک زندانی موفق بـه فرار و تحت تعقیب پلیس محلی مـی‌دهد، نقدهای زیـادی را دریـافت کرد.[۱۰۸] به منظور عملکردش درون این فیلم، وینسلت دهم نامزدی گلدن گلوب خود را به منظور جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام بدست آورد.[۱۰۵][۱۰۹] درون اواخر سال ۲۰۱۳، مجله امپایر درون فهرستی از ۱۰۰ بازیگر ی سال ۲۰۱۳، وینسلت را درون رتبه ۳۱ این فهرست قرار داد و نوشت:

” شما ممکن هست به این بچه شیطان مجموعه تلویزیونی فصل تاریک مشکوک نشده باشید کـه روزی به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین افراد و تصاویر درون بریتانیـا برسد. ولی درون حالی کـه او قطعاً دوست داشتنی هست و قادر بـه جنباندن لباس صحنـه‌های درام مـی‌باشد، [وینسلت] قطعاً بیش از چیزی مانند رز پژمرده انگلیسی است. او خنده‌دار، صریح و عاشقانـه است، و همـه چیز را زمانی کـه در نقش درستی قرار گیرد، بـه ارمغان مـی‌آورد کـه کلمنتاین درون درخشش ابدی یک ذهن پاک یکی از آن‌هاست.[۱۱۰] “

وب‌گاه رنکر نیز درون فهرست زیباترین زنان تمام ادوار، وینسلت را درون جایگاه ۴۸ام و در فهرست جذاب‌ترین بازیگران مو قرمز زن درون جایگاه ۷ام قرار داد.[۱۱۱][۱۱۲] سپس وینسلت درون سال ۲۰۱۴، درون فیلم سنت‌شکن، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر ورونیکا راف (۲۰۱۱) است، بـه ایفای نقش پرداخت.[۱۱۳] وینسلت درون این فیلم، نقش جینین متیوز، رهبر کارآزموده گروه را بازی مـی‌کند کـه وی را با «هیتلر» مقایسه مـی‌کنند.[۱۱۴] این درون حالی بود کـه او که تا قبل از آن هرگز نقش شخصیت‌های بد را بازی نکرده بود.[۱۱۵] عملکرد وینسلت درون این فیلم، نقدهای مثبت زیـادی را از طرف منتقدان دریـافت کرد و در این نقدها عملکرد وی «قابل درک»،[۱۱۶] و «جینین متیوز را به‌عنوان سم خالص» توصیف شد.[۱۱۷]

وینسلت درون جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، ۲۰۱۳
” او [وینسلت] توجه کامل و عالی‌ای بـه جزئیـات [بازی درون صحنـه فیلم‌برداری] دارد. “

—آلن ریکمن، کارگردان فیلم هرج و مرج کوچک[۱۱۸]

در اواخر سال ۲۰۱۴، وینسلت بـه همراه ماتیـاس اسچوئنائرتس درون فیلم هرج و مرج کوچک، بـه کارگردانی آلن ریکمن بـه ایفای نقش پرداخت. داستان این فیلم دربارهٔ باغ‌هایی با چشم‌انداز زیبایی هست که بـه دستور لوئی چهاردهم درون آنجا شروع بـه احداث کاخ ورسای و تخریب آن‌ها شده‌است.[۱۱۹] باوجودب ستایش کمـی از منتقدان، عملکرد وینسلت درون نقش دستیـار طراح سابینـه د بارا نقدهای مثبتی بدست آورد.[۱۲۰] هم‌چنین مجله ونتی فر نوشت: «او با بلندپروازی و درد مـی‌درخشد. بازی درون نقش یک زن با یک گذشته غم‌انگیز کـه به دنبال پناهگاهی است، از ظرافت و نوآوری کار اوست.»[۱۲۱] هم‌چنین درون همان سال، وینسلت رمان کودکان رولد دال بـه نام ماتیلدا روایت کرد، کـه آدیوفایل درون بررسی خود گفت: «او (وینسلت) خودنمایی خودش را به منظور خصوصیـاتش رهایی بخشید. درون حالی کـه ماتیلدای وینسلت بـه مـیزان متوسطی با گفتار لطیفی است، وینسلت صدای خودش را به منظور والدین رجزخوان ورم‌وود مـی‌سنجد؛ صدای کلفتش به منظور خانم ترانچبال و صدای نازکش به منظور خانم عسل.»[۱۲۲] هم‌چنین وینسلت جایزه اودیسی را به منظور عملکردش درون این کتاب گویـا بدست آورد.[۱۲۳]

وینسلت سال ۲۰۱۵ را با بازی درون دومـین قسمت از سری سنت‌به نام سنت‌شکن: شورشی، کـه اولین فیلم دنباله‌داری هست که تابه‌حال درون حرفه‌اش درون آن حضور داشته‌است، شروع کرد.[۱۲۴][۱۲۵] مجله فوربز درون نقد خود عملکرد وینسلت را به‌عنوان یک «دیکتاتور قاتل» توصیف کرد؛[۱۲۶] درحالی کـه وب‌گاه درپ گفت کـه فیلم درون طول صحنـه‌های او «قدرت پردازش بیشتری» را داراست.[۱۲۷]

از مارس سال ۲۰۱۵، وینسلت پروژه‌های مختلفی را درون حالت‌های تولید داشت. او فیلم درام–جنایی جان هیلکات بـه نام تریپل ناین را بـه اتمام رساند.[۱۲۸] وینسلت درون این فیلم نقش یک زن جوان روسی-اسرائیلی کـه گروه‌های مافیـایی است، بازی مـی‌کند و هیلکات او را باعنوان «واقعاً محسورکننده، تکه تند و زننده کار» توصیف کرد.[۱۲۹] هم‌چنین وینسلت درون فیلم خیـاط زنانـه، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر روسالیئه هام (۲۰۰۰) است، با کارگردانی جوسلین مورهوس حضور پیدا کرد، کـه در آن او نقش یک زن افسونگر کـه خیـاط زنانـه نیز هست، بازی مـی‌کند.[۱۳۰][۱۳۱] علاوه بر این، وی درون کنار مایکل فاسبندر درون فیلم کارگردان انگلیسی، دنی بویل با نام استیو جابز بـه ایفای نقش مـی‌پردازد.[۱۳۲] هم‌چنین وینسلت قرار هست در فیلم کمدی–درام جولیت، ، کـه اقتباسی از رمانی بـه همـین نام اثر نیک هورن‌بای (۲۰۰۹) است، با کارگردانی جسه پرتز حضور پیدا کند.[۱۳۳]

زندگی شخصی

روابط و کودکان

وینسلت درون پیش نمایش فیلم روز کارگر، جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۱۳

ویسنلت زمانی کـه سر صحنـه مجموعهٔ تلویزیونی سال ۱۹۹۱ فصل تاریک بود، بازیگر و نویسنده انگلیسی استیون تردرا را ملاقات کرد، کـه نتیجه‌اش چهار و نیم سال رابطه با وی بود.[۱۳۴] وینسلت از او به‌عنوان «مـهم‌ترین چیز درون زندگی‌اش بعد از خانواده وی» یـاد مـی‌کرد.[۸] آن‌دو که تا سال ۱۹۹۵ و پس از جدایی‌شان درون اثر مرگ تردرا با هم بودند.[۱۳۵] تردرا بر اثر سرطان استخوان و درطول هفته پخش فیلم تایتانیک درگذشت، و باعث شد کـه وینسلت پیش‌نمایش فیلم را کـه دست لس‌آنجلس اکران مـی‌شد به منظور حضور درون مراسم تشییع جنازه تردرا درون لندن، از دست بدهد.[۱۳۴]

در سال ۲۲ نوامبر ۱۹۹۸، وینسلت با کارگردان انگلیسی جیم تریپلتون، کـه سر صحنـه فیلم مو فرفری زشت درون سال ۱۹۹۷ بود، آشنا شد.[۱۳۶][۱۳۷] آن‌دو درون یک مـیخانـه درون زادگاه وینسلت درون ردینگ، انگلستان ازدواج د.[۸] درون اکتبر ۲۰۰۰ درون لندن،[۱۳۶] او صاحب یک بـه نام مـیا هانی شد.[۱۳۷] درون نـهایت وینسلت و تریپلتون درون تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۰۱ از یکدیگر جدا شدند.[۱۳۸] وینسلت نیز درون مصاحبه‌ای با مجله پیپل گفت کـه «کینـه‌ای بین ما وجود ندارد و من و جیم احترام زیـادی به منظور یکدیگر قائلیم.»[۸]

پس از جدایی او از تریپلتون، وینسلت رابطه‌اش را با کارگردانی انگلیسی، سام مندس درون سال ۲۰۰۱ آغاز کرد.[۱۳۸] وینسلت او را درون جشنواره فیلم نیویورک به منظور آخرین فیلمش درون همان سال، به‌نام آیریس ملاقات کرد.[۸] سپس درون ۲۳ مـه ۲۰۰۳، وینسلت و مندس درون جزیره آنگویلا با هم ازدواج د.[۱۳۶] پسر آن‌ها، بـه نام جو الفی وینسلت مندس درون ۲۲ دسامبر ۲۰۰۳ درون شـهر نیویورک بـه دنیـا آمد.[۱۳۶] وینسلت و مندس جدایی خود را از هم درون مارس ۲۰۱۰ اعلام د،[۱۳۹] و سرانجام درون سال ۲۰۱۱ و پس از ۷ سال زندگی مشترک از یکدیگر طلاق گرفتند.[۱۴۰]

در اوت ۲۰۱۱، وینسلت بـه همراه فرزندان و دوست پسر مانکنش، لوئیس دولر، درون جزیره نکر، جزیره‌ای خصوصی به منظور گروه ویرجین کـه مؤسس آن ریچارد برانسون است، اقامت داشتند. یک آتش‌سوزی آسیب قابل توجهی بـه خانـه وارد کرد اما آسیبی بـه افراد مقیم آن‌جا وارد نکرد.[۱۴۱]

در طول اوت همان سال درون تعطیلات جزیره نکر، وینسلت با ند راک اند رول ملاقات کرد و آن‌ها بعد از این ملاقات شروع بـه رابطه و قرارگذاشتن د.[۱۴۲] نام اصلی راک اند رول، ند ابل اسمـیت بود کـه بعدها بـه صورت قانونی نام خود را بـه ند راک اند رول تغییر داد.[۱۴۳] او کـه زاده ریچارد برانسون است، به منظور گروه ویرجین کار مـی‌کند.[۱۴۲][۱۴۴] راک اند رول قبلاً با الیزا پیرسون، ویسکانت مودری ازدواج کرده بود.[۱۴۵] درون تابستان سال ۲۰۱۲، وینسلت و راک اند رول بایکدیگر نامزد شدند.[۱۴۶] درون سپتامبر ۲۰۱۲ اعلام شد کـه وینسلت و راک اند رول از نیویورک بـه بریتانیـا نقل مکان کرده‌اند که تا به‌طور دائم درون آن‌جا زندگی کنند. آن‌دو تصمـیم گرفتند که تا به خانـه بـه ارث رسیده‌شان درون پارک ملی سوت داونز درون غرب سا نقل مکان کنند.[۱۴۷][۱۴۸] سرانجام وینسلت درون دسامبر ۲۰۱۲ با راک اند رول درون یک مراسم خصوصی درون نیویورک ازدواج کرد. درون این مراسم دو فرزند کیت و تعداد بسیـار اندکی از دوستان او از جمله لئوناردو دی‌کاپریو و اعضای خانواده‌اش شرکت داشته‌اند.[۱۴۶][۱۴۹][۱۵۰] وینسلت درون گفتگویی با روزنامـه دیلی مـیرور گفت: «من یک مرد عالی درون زندگی‌ام دارم کـه حمایت‌کننده فوق‌العاده‌ای است. من یک خانواده فوق‌العاده دارم. همـه ما [در خانواده] خندان هستیم.»[۱۵۱] درون ۷ دسامبر ۲۰۱۳، پسر این زوج، بئر وینسلت، درون شـهر سا درون انگلستان متولد شد.[۱۵۲][۱۵۳]

در سال ۲۰۱۴، وینسلت درون گفتگویی با مجله ماری کلر گفت: «لئو (لئوناردو دی‌کاپریو) عشق زندگی من است. من فکر مـی‌کنم بـه این دلیل (روابط ما) فقط مختص دوستی است، زیرا هیچ چیز عاشقانـه‌ای (بایکدیگر) نداشتیم. فهمـیدن این مطلب به منظور مردم خیلی ناامـیدکننده است، چرا کـه در داستان کیت و لئو درون سریـال آبکی، ما درون نگاه اول عاشق شدیم و مـیلیون‌ها بار بوسه و نوازش عاشقانـه داشتیم؛ ولی درون حقیقت ما هرگز این کار را واقعاً انجام ندادیم.»[۱۵۴] وینسلت درون مراسم جایزه گلدن گلوب سال ۲۰۰۹، بعد از دریـافت این جایزه درون سخنرانی‌اش رو بـه دی‌کاپریو گفت: «دوستت دارم لئو»[۱۵۵]

کارهای بشردوستانـه و علایق

نوسانات وزن وینسلت درون طول سال‌های مختلف به‌خوبی توسط رسانـه‌ها، مستند شده‌است.[۱۳۴][۱۳۶] او بـه صراحت درون مورد امتناعش بـه اجازه هالیوود به منظور دیکته وزنش به منظور بازی درون فیلم‌ها، اعلام کرده بود.[۴۴][۱۵۶] درون فوریـه ۲۰۰۳، نسخه بریتانیـایی مجله جی‌کیو عکس‌هایی از وینسلت منتشر کرد کـه وی بـه صورت دیجیتالی تغییر کرده بود که تا وینسلت بـه صورت چشم‌گیری لاغرتر نشان داده شود.[۱۳۶] وینسلت با صدور بیـانیـه‌ای کـه تغییرات بدون رضایت او ساخته شده بودند، گفت: «من فقط نمـی‌خواستم کـه مردم فکر کنند کـه من فرد ریـاکاری هستم کـه ناگهان ۳۰ پوند یـا هرچقدر دیگر [از و] کم کرده‌ام.»[۱۵۷] جی‌کیو بعد از آن از وینسلت به منظور این اتفاق عذرخواهی کرد.[۴۴] درون سال ۲۰۰۷، وینسلت برنده دادخواست تهمت مجله گرازیـا بـه او شد کـه ادعا کرده بود کـه وینسلت نزد دکتر رژیم غذایی رفته‌است.[۱۵۸] هم‌چنین، وینسلت برنده دادخواست تهمت دیلی مـیل درون سال ۲۰۰۹ بـه او شد کـه این روزنامـه ادعا کرده بود کـه وینسلت درون مورد رژیم ورزشی خود دروغ گفته بود.[۱۵۹] وینسلت اظهار داشت کـه او درخواست عذرخواهی کرده بود کـه تعهد خود را بـه دیدگاهش کـه همواره درون مورد مسائل بدن زنان بیـان مـی‌کند، نشان دهد؛ یعنی اینکه زنان حتما ظاهر خود را با غرور و افتخار بپذیرید.[۱۵۹]

با اینکه وینسلت گیـاه‌خوار نیست، درون سال ۲۰۱۰ ویدئویی را به منظور بنیـاد مردمـی رعایت اصول اخلاقی درون برابر جانوران منتشر کرد کـه در آن سرآشپزها را بـه حذف جگر چرب از منوهای خود تشویق مـی‌کرد و از مشتریـان درخواست مـی‌کرد که تا رستوران‌هایی را کـه در آن جگر چرب سرو مـی‌شد، تحریم کنند.[۱۶۰][۱۶۱][۱۶۲]

وینسلت گوینده و راوی برنامـهٔ مستند شجاعت مادر است. داستان این مستند دربارهٔ بازگشت اوتیسم بـه کلی تورستینسون است، کـه مبتلا بـه اوتیسم شده و مادرش مارگارت اریکسدوتیر نام دارد. این مستند درون ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۰، بعد از پخش درون شبکه اچ‌بی‌او درون ماه آوریل همان سال منتشر شد. دخالت او درون این فیلم مستند، بـه تأسیس سازمان غیرانتفاعی خودش، بـه نام بنیـاد گلدن هت کـه مأموریتش از بین بردن موانع به منظور افراد مبتلا بـه اوتیسم است، منجر شد.[۱۶۳][۱۶۴] او هم‌چنین کتابی باعنوان کلاه طلایی: صحبت دربارهٔ بازگشت اوتیسم، کـه حاوی اظهارات و پرتره‌های شخصی از تعدادی از افراد مشـهور از جمله لئوناردو دی‌کاپریو، ماریون کوتیـار و مایکل کین است، نوشت.[۱۶۵] درون سال ۲۰۱۱، وینسلت به منظور کارهایش با بنیـاد گلدن هت، برنده جایزه یو دونا به منظور بهترین کار انسان‌دوستانـه شد.[۱۶۶]

وینسلت کـه مدل لوازم آرایشی و بهداشتی خانـه عطر لانکوم بود.[۱۶۷] درون سال ۲۰۱۰، او بـه شرکت سازنده ساعت سوئیسی لونژین، به‌عنوان «سفیر ظرافت» آن‌ها پیوست.[۱۶۸] هم‌چنین وینسلت درون تعدادی از کمپین‌های تبلیغاتی هر دو مارک حضور پیدا کرد.[۱۶۹] درون سال ۲۰۱۱، شرکت لانکوم با بنیـاد گلدن هت وینسلت، به منظور جذب سرمایـه به منظور این سازمان و کمک بـه افراد مبتلا بـه اوتیسم، بـه هم پیوستند.[۱۷۰]

وینسلت همواره از پیری به‌صورت طبیعی حمایت مـی‌کند و آشکارا برضد جراحی پلاستیک و بوتاکس سخن گفته است.[۱۷۱][۱۷۲] درون سال ۲۰۱۵، او درون مصاحبه با مجله بازار هارپر گفت: «زندگی خیلی کوتاه هست که آن را با تمرکز بر روی چیزهایی مانند آن [جراحی پلاستیک و بوتاکس] بگذرانی. من مـی‌خواهم سلامتی خودم و سلامتی عقلم را حفظ کنم، تغذیـه خوبی داشته و شاد باشم.»[۱۷۳]

فیلم‌شناسی

نوشتار اصلی: فیلم‌شناسی کیت وینسلت
سال عنوان نقش توضیحات بیشتر ۱۹۹۵ حس و حساسیت ماریـان داشوود ۱۹۹۷ تایتانیک رز دویت بوکیتر دومـین فیلم پرفروش تاریخ درون فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ[۱۷۴]۲۰۰۱ آیریس آیریس مرداک جوان ۲۰۰۴ درخشش ابدی یک ذهن پاک کلمنتاین کروچینسکی برگزیده شده به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۰۴ از سوی منتقدان[۱۷۵][۱۷۶][۱۷۷]۲۰۰۶ بچه‌های کوچک سارا پیرس ۲۰۰۶ همـه مردان پادشاه آن استانتون ۲۰۰۸ جاده انقلابی آوریل ویلر ۲۰۰۸ کتاب‌خوان حنا اشمـیتز ۲۰۱۱ کشتار نانسی کوان ۲۰۱۱ مـیلدرد پیرس مـیلدرید پیرس سریـال کوتاه ۲۰۱۳ روز کارگر ادل ویلر

جوایز و نامزدی‌ها

نوشتار اصلی: فهرست جوایز کیت وینسلت

وینسلت به منظور عملکردش درون فیلم کتاب‌خوان (۲۰۰۸)، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌دست‌آورد. او هم‌چنین برنده دو جایزه گلدن گلوب درون همان سال شد، کـه یکی از آن‌ها جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام به منظور جاده انقلابی (۲۰۱۳) و دیگری جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن به منظور کتاب‌خوان (۲۰۰۸) بود، کـه باعث تبدیل شدن وی، بعد از جوآن پلورایت و سیگورنی ویور بـه سومـین بازیگری کـه به این افتخارات دست پیدا کرده‌است.[۱۷۸] وینسلت موفق بهب دو جایزه بفتا شده است، کـه یکی جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن به منظور کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و دیگری جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل زن به منظور حس و حساسیت (۱۹۹۵) بود. او درون مجموع شش بار نامزد جایزه اسکار، ده بار نامزد جایزه گلدن گلوب، و هفت بار نامزد جایزه بفتا شده‌است.[۴۴][۱۷۹]

وینسلت جوایز متعددی را نیز از دیگر سازمان‌ها دریـافت کرده‌است، کـه شامل جایزه انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن به منظور فیلم آیریس (۲۰۰۱) و جایزه انجمن بازیگران فیلم به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن به منظور فیلم حس و حساسیت و کتاب‌خوان مـی‌شود. مجله پریمـیر عملکرد وینسلت درون نقش کلمنتاین کروچینسکی درون فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک را به‌عنوان هشتاد و یکمـین از فهرست بهترین عملکردهای فیلم درون تمام دوران خواند.[۱۸۰] درون سال ۲۰۰۷، وینسلت موفق بـه دریـافت جوایز بریتانیـا از آکادمـی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیـا (بفتا) شد.[۱۸۱] او درون سال ۲۰۰۹، جایزه جشنواره بین‌المللی سنتا باربارا فیلم مدرن را به منظور رسمـیت شناختن دستاوردهایش درون صنعت فیلم از آن خود کرد.[۱۸۲]

وینسلت درون جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگز سال ۲۰۰۷

نقاط عطف نامزدی جایزه اسکار

وینسلت جوان‌ترین بازیگری هست که درون سن ۳۱ سالگی، نامزد دریـافت پنج جایزه اسکار کـه آخرین آن به منظور فیلم بچه‌های کوچک (۲۰۰۶) بود، شده‌است. او از بت دیویس کـه در سن ۳۳ سالگی پنجمـین نامزدی جایزه اسکارش را به منظور عملکردش درون فیلم روباه‌های کوچک (۱۹۴۱) دریـافت کرده بود، پیشی گرفته‌است.[۱۸۳] با نامزدی وینسلت به منظور بهترین بازیگر زن به منظور فیلم کتاب‌خوان، او بـه جوان‌ترین بازیگر زنی تبدیل شد کـه نامزد دریـافت شش جایزه اسکار شده‌است.[۱۸۴]

وینسلت موفق شد که تا نامزد جایزه اسکار، به‌عنوان نسخه‌های جوان‌تر شخصیت‌های پیر فیلم‌ها کـه شامل نقش رز بـه همراه گلوریـا استوارت درون دوران پیری وی درون فیلم تایتانیک (۱۹۹۷)،[۱۸۵] و هم‌چنین جودی دنچ درون نقش اریس مرداک درون فیلم اریس شود.[۴۴] این تنـها نمونـه‌ای از نسخه‌های جوان و مسن‌تر از یک شخصیت درون فیلم هست که هر دو نامزد جایزه اسکار شده‌اند، کـه باعث شد وینسلت تنـها بازیگری شود کـه دو بار نامزدی جایزه اسکار خود را با فردی دیگر کـه همان شخصیت را بـه تصویر مـی‌کشد بـه اشتراک بگذارد.[۱۸۵]

هنگامـی کـه وینسلت به منظور عملکردش درون جاده انقلابی نامزد دریـافت جایزه اسکار نشد، بـه دومـین بازیگری بعد از شرلی مک‌لین تبدیل شد کـه بدون نامزدشدن به منظور همان نقش درون جایزه اسکار، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شده‌است. قوانین اسکار بـه بازیگر اجازه نمـی‌دهد کـه نامزد دریـافت جایزه‌ای بیش از یک بار درون یک رده معین شود؛ به‌همـین دلیل فرایند نامزدی اسکار وینسلت را به منظور عملکردش درون کتاب‌خوان به‌عنوان بازیگر نقش اول - برخلاف گلدن گلوب، کـه عملکرد او را به‌عنوان بازیگر نقش مکمل درنظر گرفت - انتخاب کرد. هم‌چنین او نتوانست نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش زن به منظور جاده انقلابی شود.[۱۸۶][۱۸۷]

جوایز به منظور کارهای دیگر

در سال ۲۰۰۰، وینسلت به منظور عملکردش درون روایت به قصه‌گو گوش کن، برنده جایزه گرمـی به منظور بهترین آلبوم شنیداری کودکان شد.[۱۸۸][۱۸۹] او هم‌چنین نامزد جایزه امـی ساعات پربیننده به منظور بازیگر زن عالی مـهمان درون یک سری کمدی به منظور بازی درون نقش خودش درون یک قسمت از مجموعه اکستراس درون سال ۲۰۰۵ شد.[۱۹۰] درون جوایز امـی ساعات پربیننده سال ۲۰۱۱، وینسلت برنده جایزه امـی به منظور بازیگر برجسته نقش اول زن درون یک سریـال کوتاه یـا یک فیلم به منظور عملکردش درون نقش مـیلدرد پیرس درون سریـال بـه همـین نام شد. درون سال ۲۰۱۴، وینسلت موفق بـه دریـافت جایزه اودیسی از انجمن کتابخانـه آمریکا به منظور عملکردش درون کتاب گویـای رمان کودکان رولد دال بـه نام ماتیلدا شد.[۱۲۳]

افتخارات

در سال ۲۰۱۱، موزه مادام توسو از مجسمـه موم وینسلت درون لباس ایلی صعب کـه او درون جایزه امـی ساعات پربیننده همان سال مـی‌پوشید، پرده‌برداری کرد.[۱۹۱] درون سال ۲۰۱۲، وینسلت به‌عنوان فرمانده رتبه امپراتوری بریتانیـا درون تاریخ تولدش به منظور خدمات وی بـه درام، منصوب شد.[۱۹۲][۱۹۳] هم‌چنین او درون همان سال با جایزه سزار افتخاری مفتخر شد.[۱۹۴]

در سال ۲۰۱۲، ستاره‌ای به منظور وینسلت درون پیـاده‌رو شـهرت هالیوود،[۱۹۵] و در ۶۲۶۲ بلوار هالیوود نصب شد،[۱۹۶] کـه سرانجام درون روز ۱۷ مارس ۲۰۱۴ و در روز سنت پاتریک توسط وینسلت بـه همراه کتی بیتس و جیمز کامرون به‌عنوان سخنران مـهمان درون مراسمـی از آن رونمایی شد.[۱۹۷][۱۹۸][۱۹۹]

واژه‌نامـه

  • What If
  • Redroofs Theatre School
  • head girl
  • Sugar Puffs
  • Starmaker school of drama
  • What the Butler Saw
  • Manchester Evening News Theatre Awards

  • منابع

  • «کیت وینسلت نام پسرش را «خرس» گذاشت». دویچه وله فارسی، ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی درون ۰۶ آوریل ۲۰۱۵. بازبینی‌شده درون ۲۸ اسفند ۱۳۹۳. 
  • “The Elusive EGOT – Who’s Got It? Who’s Close?”. Aftercredits.com, 23 August 2013. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • “EGOTs on deck: Who will win an Emmy, Grammy, Oscar and Tony award next”. Los Angeles Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • ↑ ۴٫۰۴٫۱ David Edelstein. “'Tis the Season...”. New York, 12 December 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • “Kate Winslet Biography (1975-)”. FilmReference.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • Nick Barratt. “50 Things about Kate Winslet”. boomsbeat, 19 March 2014. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • Nick Barratt. “Family detective: Kate Winslet”. London: The Daily Telegraph, 5 December 2005. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • ↑ ۸٫۰۸٫۱۸٫۲۸٫۳۸٫۴۸٫۵۸٫۶۸٫۷۸٫۸ “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  • “Kate Winslet”. Redroofs Associates. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • Kevin Maher. “She’s got a titanic record, but can Kate put the win in Winslet?”. London: The Sunday Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • “Kate Winslet passed over for being too fat”. The Daily Telegraph, 21 February 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • Emma Midgley. “Reading charity celebrates birthday with Winslet film”. BBC, 24 February 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • ↑ ۱۳٫۰۱۳٫۱ “Profile: Kate Winslet”. BBC News Online, 23 February 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  • Phil Powrie and Robynn Jeananne Stilwell. Changing tunes: the use of pre-existing music in film. Ashgate Publishing, Ltd., 2006. 163. ISBN ‎0-7546-5137-1. 
  • James Croot. “C'mon Kate” (Proquest Document ID: 1646622251). The Press, 17 February 2009. 
  • “Heavenly Creatures (1994)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • ↑ ۱۷٫۰۱۷٫۱۱۷٫۲۱۷٫۳۱۷٫۴۱۷٫۵۱۷٫۶۱۷٫۷۱۷٫۸۱۷٫۹ “Kate Winslet”. Filmbug. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • Desson Thomson. “Heavenly Creatures”. The Washington Post, 25 November 1994. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “What the Butler Saw”. Theatricalia. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “PROJECTS”. Neil Stuke. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Profile & Interview: Kate Winslet”. Aboutfilm.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • Dominic Wills. “Kate Winslet - Biography”. TalkTalk. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • ↑ ۲۳٫۰۲۳٫۱۲۳٫۲ Justine Elias. “Kate Winslet: No 'Period Babe'”. The New York Times, 7 December 1995. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Sense & Sensibility”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Jude (1996)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Jude — Box Office Data”. The Numbers, 9 August 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 15 March 2015. 
  • “Hamlet (1996)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Kate Winslet wearing tiffany on the red carpet”. Zimbio, 22 October 2010. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • ↑ ۲۹٫۰۲۹٫۱۲۹٫۲۲۹٫۳ “Titanic. Man overboard! After a production as lavish and pricey as the doomed ship itself, James Cameron finally unveils his epic film. But will it be unsinkable?”. Entertainment Weekly, 7 November 1997. 1–7. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Star Misses. Nicole Kidman in "The Reader"? Gwyneth Paltrow aboard "Titanic"? How some of the biggest names in Hollywood lost out on some of its biggest roles.”. Forbes, 25 February 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • Ruby Warrington. “Claire Danes: the secretive starlet”. London: The Times, 29 November 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • ↑ ۳۲٫۰۳۲٫۱ Matt Stopera. “33 Things You Didn’t Know About The Movie “Titanic””. Buzz Feed, 30 March 2012. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  • Ken Murray. “It's a long long way from Clare to here”. The Independent (Ireland), 16 February 2003. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • ↑ ۳۴٫۰۳۴٫۱ Alan Riding. “For Kate Winslet, Being a Movie Star Is 'a Bit Daft”. The New York Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Things you never knew about ‘Titanic’, the movie”. News.com.au, 28 January 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  • “Worldwide Grosses”. Box Office Mojo. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • “Kate Winslet”. People Magazine. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  • James Lipton (host) (14 March 2004). "Kate Winslet". Inside the Actors Studio. Season 10. Episode 11. Bravo. Archived from the original on 09 April 2015. http://www.webcitation.org/6XeuYshGS.
  • “Kate Winslet In The Titanic”. Titanic-facts.com. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  • “Kate Winslet Still Haunted By Nude 'Titanic' Portrait”. The Huffington Post, 4 March 2014. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  • ↑ ۴۱٫۰۴۱٫۱ Janet Maslin. “Life With Mother Can Be Erratic, to Say the Least”. The New York Times, 16 April 1999. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Hideous Kinky (1999)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Hideous Kinky”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • ↑ ۴۴٫۰۴۴٫۱۴۴٫۲۴۴٫۳۴۴٫۴ Paul Vallely. “Kate Winslet: The golden girl”. The Independent, 17 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015.  خطای یـادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «golden» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  • “Festive TV treat for Winslet fans”. BBC News Online, 18 November 1999. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • Rebecca Thomas. “Quills Ruffling Feathers”. BBC News Online, 28 December 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Quills”. BoxOffice Mojo. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • ↑ ۴۸٫۰۴۸٫۱ “An English Enigma”. Tiscali, 8 December 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Enigma (2001)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • A. O. Scott. “Among the Code Crackers Behind Egghead Lines”. The New York Times, 12 April 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “THE NEW SEASON/FILM: HOLLYWOOD; For Kate Winslet, Being a Movie Star iIs 'a Bit Daft'”. The New York Times, 12 September 1999. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015. 
  • “IRIS (2001)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • ↑ ۵۳٫۰۵۳٫۱ “Kate Winslet tunes up for a singing career”. London: The Guardian, 25 June 2001. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Race on for Christmas number one”. BBC News Online, 18 December 2001. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Kate Winslet – 'What If' (SONG)”. Swisscharts. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “What If”. Official Charts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “The winner takes it all”. Ogae Song Contest. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “The Life of David Gale”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “The Life of David Gale (2003)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • Roger Ebert. “The Life of David Gale”. Chicago Sun-Times, 21 February 2003. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • Louis Hobson. “Kate Winslet refutes Internet rumours”. Canoe Jam!. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • Lily Oei. “Kate Winslet: Eternal Sunshine of the Spotless Mind”. Variety, 3 January 2005. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • “Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)”. Metacritic. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • Peter Travers. “Eternal Sunshine of the Spotless Mind”. Rolling Stone, 10 March 2004. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  • ↑ ۶۵٫۰۶۵٫۱ “Mother Superior”. The Age, 2 January 2005. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “Finding Neverland (2004)”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “Finding Neverland (2004)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • ↑ ۶۸٫۰۶۸٫۱ Stephen Schaefer. “Winslet swears by role”. Boston Herald, 27 November 2007. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Stephen Holden. “Blue Collar Guy Loses His Heart and Ruins His Lungs”. The New York Times, 7 September 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Derek Elley. “Romance & Cigarettes”. Variety, 5 September 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Josh Horowitz. “Woody Allen Explains His Love For Scarlett Johansson, Why He Doesn't Do Broadway”. MTV, 17 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “All the King's Men (2005)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “All the King's Men”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Todd McCarthy. “All the King's Men”. Variety, 10 September 2006. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • A.O. Scott. “Playground Rules: No Hitting, No Sex”. The New York Times, 29 September 2006. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “The BAFTA Los Angeles Britannia Awards in 2007”. BAFTALA.org. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Phil Gallo. “This year's Oscar fun facts”. Variety, 22 March 2015. Archived from the original on 06 April 2015. 
  • “The Holiday (2006)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “The Holiday”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “Flushed Away”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • Grace Wong. “DiCaprio reveals joys of fighting with Winslet”. CNN, 23 January 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • ↑ ۸۲٫۰۸۲٫۱ “Interview: Kate Winslet on Revolutionary Road”. News Shopper, 28 January 2008. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • “Revolutionary Road (2008)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  • ↑ ۸۴٫۰۸۴٫۱ “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015. 
  • ↑ ۸۵٫۰۸۵٫۱ Ed Meza and Michael Fleming. “Winslet replaces Kidman in 'Reader'”. Variety, 8 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Ariel Kaminer. “Translating Love and the Unspeakable”. The New York Times, 28 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Rob Carnevale. “Revolutionary Road — Kate Winslet interview”. indieLondon. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Hannah Morrill. “Kate Winslet, Unscripted”. Allure. Archived from Kate Winslet, Unscripted the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Hannah Morrill. “Your Bikini Line, Your”. Allure. Archived from Your Bikini Line, Your Business? the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • ↑ ۹۰٫۰۹۰٫۱ The Reader (2008)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Casey Chapman. “Top 100 Best Performances by an Actress 2000-2010”. Filmmisery.com, 19 October 2011. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Krystal Clark. “POPCRUNCH’S 100 HOTTEST WOMEN OF 2010”. ScreenCrave, January 5 2010. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  • Krystal Clark. “Kate Winslet in HBO’s Mildred Pierce Trailer”. ScreenCrave, 13 September 2010. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 22 April 2015. 
  • “Mildred Pierce”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Matt Zoller Seitz. “Mildred Pierce Is A Quiet, Heartbreaking Masterpiece”. Salon.com, 24 March 2011. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • “Mildred Pierce”. Hollywood Foreign Press Association. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • “The 18th Annual Screen Actors Guild Awards”. sagawards.org. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • “Kate Winslet on the script, Steven Soderbergh and her character in Contagion”. FilmOnAir.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • “Jodie Foster & Kate Winslet to star in Roman Polanski's God of Carnage”. Deadline London, 23 September 2010. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Jessica Gelt. “Audiobooks are going Hollywood”. Los Angeles Times, 14 March 2012. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Allan Ford. “MOVIE 43 TV Spot No3”. Film O Filia. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • Dave McNary. “Relativity shifts Farrelly/Wessler comedy”. Variety, 29 March 2012. Archived from the original on 06 April 2015. 
  • Catherine Shoard. “Movie 43: why did so many Hollywood stars sign up for the humiliation?”. The Guardian, 29 January 2013. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  • ↑ ۱۰۵٫۰۱۰۵٫۱ “Nominee Profile: Kate Winslet (Labor Day)”. GoldenGlobes.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Anthony Breznican. “Kate Winslet and Josh Brolin to join Jason Reitman's drama 'Labor Day'”. Entertainment Weekly, 16 June 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Labor Day (2014)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Telluride Film Review: ‘Labor Day’”. Variety. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Making Sense of This Morning's Golden Globe Nominations and Snubs (Analysis)”. hollywoodreporter, 12 December 2013. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “31:Kate Winslet”. Empire Online. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  • “The Most Beautiful Women of All Time”. Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  • “The Hottest Red Head Actresses”. Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  • “Kate Winslet Joins Young Adult Adaptation 'Divergent' Alongside Shailene Woodley”. IndieWire, 24 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Kate Winslet on her Insurgent character: 'She is Hitler'”. EW. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “On set of 'Divergent,' Kate Winslet is pregnant and mean”. USA Today. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Divergent”. Screen Daily. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “REVIEW: Does 'Divergent' Have Legs?”. IndieWire. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Why Kate Winslet is the best person to have on a film set”. BBC, 17 April 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  • Kevin Jagernauth. “Kate Winslet & Matthias Schoenaerts To Star in Alan Rickman Directed Period Drama 'A Little Chaos'”. IndieWire, 17 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “A Little Chaos review – Louis XIV gardening romp borders on ridiculous”. The Guardian. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Anna Kendrick, Kate Winslet, Andrew Garfield, and Jennifer Aniston All Reveal New Depths in Toronto”. VanityFair. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present”. AudioFile. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • ↑ ۱۲۳٫۰۱۲۳٫۱ “Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present”. ala.org. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Dave McNary. “‘Divergent’ Sequel ‘Insurgent’ To Begin Production in May”. Total Film, 3 February 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Matt Risley. “Divergent: Cast on most anticipated Insurgent scenes”. Variety, 4 April 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Scott Mendelson. “'Insurgent' Review: Shailene Woodley Is Sidelined In Her Own Franchise”. Forbes, 11 March 2015. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Alonso Duralde. “‘Insurgent’ Review: Shailene Woodley Returns in YA Cinema’s Most Generic Franchise”. TheWrap, 11 March 2015. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Mike Flemming Jr.. “Open Road Acquires Domestic On ‘Triple Nine;’ Michael B. Jordan, Aaron Paul, Gal Gadot, Michael Pena Join Killer Cast”. Deadline, 5 February 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “KATE WINSLET IS BAZAAR’S MARCH COVER STAR”. Harper Bazaar. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Kevin Jagernauth. “Kate Winslet, Judy Davis to Star in Revenge Dramedy 'The Dressmaker'”. The Hollywood Reporter, 7 August 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • “Oscar winner Kate Winslet spotted out and about in Sydney as shooting for Aussie film begins”. Daily Tekegraph. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Shara Tibken. “Lights, camera, Apple: Filming starts for new Steve Jobs biopic”. CNET. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • “KATE WINSLET TO LEAD JUDD APATOW-PRODUCED "JULIET, NAKED," FROM "ABOUT A BOY" AUTHOR”. Tracking-board.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • ↑ ۱۳۴٫۰۱۳۴٫۱۱۳۴٫۲ Vickie Reid. “Waving, not drowning”. London: The Guardian, 15 January 1999. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • Cole Moreton. “Film world acclaims writer's final act”. The Independent, 12 September 1999. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  • ↑ ۱۳۶٫۰۱۳۶٫۱۱۳۶٫۲۱۳۶٫۳۱۳۶٫۴۱۳۶٫۵ “Kate Winslet Biography”. People. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • ↑ ۱۳۷٫۰۱۳۷٫۱ Carole Cadwalladr. “Life after Kate: a happier ending”. The Guardian, 19 August 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • ↑ ۱۳۸٫۰۱۳۸٫۱ “Winslet's divorce finalised”. BBC News, 12 December 2001. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • “Kate Winslet and Sam Mendes split”. BBC, 15 March 2010. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • Ashley Reich. Kate Winslet Opens Up About Divorce From Sam Mendes In British Vogue. Huffington Post. First Posted: 3/8/11. Updated: 25 March 2015
  • Gina Serpe. Kate Winslet and Family Escape Unscathed After Fire Breaks Out at Vacation Spot E! Online. 25 March 2015
  • ↑ ۱۴۲٫۰۱۴۲٫۱ Natalie Finn. Ned Rocknroll: 5 Things to Know About Kate Winslet's Third Husband E! Online. 26 December 2012
  • Adam Clark Estes. “How Kate Winslet's New Husband Got the Name Ned Rocknroll”. The Atlantic, 26 December 2012. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • Maggie Coughlan. Kate Winslet's New Husband, Ned Rocknroll: 5 Things You Should Know People. 25 March 2015
  • “Jonathan Rhys Meyers' former girlfriend finds a man she can bank on”. Daily Telegraph, 18 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. 
  • ↑ ۱۴۶٫۰۱۴۶٫۱ Mike Fleeman. Kate Winslet Marries in Secret People. 26 December 2012
  • Richard Eden. Kate Winslet moves back to Britain to live with her Rocknroll lover The Daily Telegraph. 23 September 2012
  • Richard Eden. Titanic battle for Kate Winslet over her 'suburban’ house plans The Daily Telegraph. 2 December 2012
  • «کیت وینسلت، بازیگر انگلیسی، به منظور سومـین بار ازدواج کرد». وب سایت خبری بی‌بی‌سی فارسی، ۷ دی ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی درون ۰۹ آوریل ۲۰۱۵. بازبینی‌شده درون ۵ تیر ۱۳۹۲. 
  • “Kate Winslet marries Ned RocknRoll in private New York ceremony”. BBC News. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • Karen Rockett. “Kate Winslet has "never felt more confident and happy" as she approaches 40”. Daily Mirror, 26 April 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  • Natalie Finn. “Kate Winslet Gives Birth to a Baby Boy, Her First Child With Husband Ned Rocknroll”. E! Online, 10 December 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • Kate Winslet Names Her Son Bear – Moms & Babies – Celebrity Babies and Kids - Moms & Babies - People.com. Celebritybabies.people.com (2012-03-22). Retrieved on 25 March 2015.
  • “15 things you may not know about Kate Winslet”. Swide.com, February 9 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  • “Kate Winslet Reveals Why She Never Dated Leonardo DiCaprio, Nixes Joint 40th Birthday Party Idea”. Eonline. Retrieved 24 April 2015. 
  • Krista Smith. “Isn’t She Deneuvely?”. Vanity Fair, December 2008. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • Pete Norman. “Kate Winslet 'Furious' Over Body Airbrush Claims”. People, 4 November 2008. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • John Grossberg. “Kate Winslet Gets Big, Fat Apology”. E! Online, 9 March 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • ↑ ۱۵۹٫۰۱۵۹٫۱ Simon Perry. “Kate Winslet Wins $40,000 in Libel Suit”. People, 3 November 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  • “Kate Winslet a vegetarian”. About.com. Archived from the original on 9 April 2015. 
  • “Winslet's Feathered Friends”. Vogue. Archived from the original on 18 April 2015. 
  • “Celebrity Vegetarians: 50 Stars Who Won't Be Eating A Turkey Feast On Thanksgiving”. The Huffington Post, 20 November 2012. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 15 May 2015. 
  • “The Partnership with Virgin Unite”. Golden Hat Foundation. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “A Mother’s Courage: Talking Back to Autism charts the journey of a mother searching to unlock her autistic son's mind when the documentary debuts 2 April, exclusively on HBO”. A Mother's Courage, 15 March 2010. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “The Golden Hat: Talking Back to Autism”. Barnesandnoble.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet contra el autismo”. El Mundo. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Discover Lancôme - Kate Winslet”. Lancome-usa.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “The magnificent actress and Oscar-winner Kate Winslet joined the Longines Family in 2010.”. Longines.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Youthful looking Kate Winslet rolls time Swiss watch advert”. Daily Mail. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet and Lancôme team up for charity”. Belfast Telegraph, 27 September 2011. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Meryl Streep, Kate Winslet, Jodie Foster and More Celebs Who Say They Will Never Get Plastic Surgery—Find Out Why!”. EOnline. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet on Turning 40: 'I've Earned It!'”. People. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet on Botox: ‘Oh f–k no!’”. Theglow.com.au. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “All Time Worldwide Box Office”. Box Office Mojo. Archived from the original on 27 May 2015. 
  • Roger Ebert. “ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND”. Rogerebert.com, January 2 2010. 
  • “The 50 Best Movies of the Decade (2000-2009)”. Paste Magazine, November 3 2009. Retrieved 15 May 2015. 
  • Geier, Thom; Jensen, Jeff; Jordan, Tina; Lyons, Margaret; Markovitz, Adam; Nashawaty, Chris; Pastorek, Whitney; Rice, Lynette; Rottenberg, Josh; Schwartz, Missy; Slezak, Michael; Snierson, Dan; Stack, Tim; Stroup, Kate; Tucker, Ken; Vary, Adam B. ; Vozick-Levinson, Simon; Ward, Kate (December 11, 2009), "THE 100 Greatest MOVIES, TV SHOWS, ALBUMS, BOOKS, CHARACTERS, SCENES, EPISODES, SONGS, DRESSES, MUSIC VIDEOS, AND TRENDS THAT ENTERTAINED US OVER THE PAST 10 YEARS". Entertainment Weekly. (1079/1080):74-84
  • “Trivia”. Golden Globe. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet”. British Academy of Film and Television Arts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Premiere Magazine's Top 100 Greatest Performances”. Empire. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • Staff. “Excellence Honour for Star Denzel”. Daily Star. Northern & Shell, 2 November 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “SBIFF - KATE WINSLET, MONTECITO AWARD”. Thearlingtontheatre.com. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • Katz, Ephraim (1994). The Film Encyclopedia (2nd ed.). New York: HarperPerrenial. pp. 332–33. ISBN 0-06-273089-4.
  • Mike Goodridge. “Benjamin Button Tops Oscar Nominations”. Screen Daily, 22 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • ↑ ۱۸۵٫۰۱۸۵٫۱ Joe Barber. “Test Your Knowledge of Academy Award History”. The Washington Post, 22 March 1998. Archived from the original on 09 April 2015. 
  • Mark Graham. “Getting to the Bottom of Kate Winslet’s Unprecedented Oscar Snubs”. New York, 23 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • Brad Brevet. “Winslet Oscar Query Solved and 'The Dark Knight' Probably Wasn’t Snubbed”. RopeOfSilicon.com, 23 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet Biography”. Tiscali. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Past Winners Search”. Grammy Awards. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • Greg Braxton. “For some, a chance to be themselves”. Los Angeles Times, 7 July 2006. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet wax figure on display”. Belfast Telegraph. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • The London Gazette: (Supplement) no. 60173. p. 8. 16 June 2012.
  • “Honours for Branagh and Jowell”. BBC News Online, 15 June 2012. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “PAST 2012-37 CÉRÉMONIE DES CÉSAR”. Académie des arts et techniques du cinéma. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Jennifer Aniston, Vin Diesel among Hollywood Walk of Fame class of 2012”. CBS News. Archived from the original on 09 April 2015. 
  • “Kate Winslet to receive a star on the Hollywood Walk of Fame”. Get Reading. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet to receive star on the Walk of Fame”. USA today. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet to Become a True Hollywood Star”. Guardianlv. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • “Kate Winslet To Get Star On Hollywood Walk Of Fame”. MTV. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  • پیوند بـه بیرون

    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کیت وینسلت موجود است.
    • کیت وینسلت درون بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)
    • کیت وینسلت درون پایگاه داده‌های فیلم تی‌سی‌ام
    • کیت وینسلت درون بنیـاد فیلم بریتانیـا، اسکرین‌آنلاین
    • کیت وینسلت درون Emmys.com
    جوایز کیت وینسلت
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن
    ۱۹۲۸–۱۹۴۰
    • جنت گینور (۱۹۲۸)
    • مری پیکفورد (۱۹۲۹)
    • نورما شیرر (۱۹۳۰)
    • ماری درسلر (۱۹۳۱)
    • هلن هیز (۱۹۳۲)
    • کاترین هپبورن (۱۹۳۳)
    • کلودت کولبرت (۱۹۳۴)
    • بت دیویس (۱۹۳۵)
    • لوئیز راینر (۱۹۳۶)
    • لوئیز راینر (۱۹۳۷)
    • بت دیویس (۱۹۳۸)
    • ویوین لی (۱۹۳۹)
    • جینجر راجرز (۱۹۴۰)
    ۱۹۴۱–۱۹۶۰
    • جون فونتین (۱۹۴۱)
    • گریر گارسون (۱۹۴۲)
    • جنیفر جونز (۱۹۴۳)
    • اینگرید برگمن (۱۹۴۴)
    • جوآن کراوفورد (۱۹۴۵)
    • اولیویـا دی هاویلند (۱۹۴۶)
    • لرتا یونگ (۱۹۴۷)
    • جین وایمن (۱۹۴۸)
    • اولیویـا دی هاویلند (۱۹۴۹)
    • جودی هالیدی (۱۹۵۰)
    • ویوین لی (۱۹۵۱)
    • شرلی بوت (۱۹۵۲)
    • آدری هپبورن (۱۹۵۳)
    • گریس کلی (۱۹۵۴)
    • آنا مانیـانی (۱۹۵۵)
    • اینگرید برگمن (۱۹۵۶)
    • جوآن وودوارد (۱۹۵۷)
    • سوزان هیوارد (۱۹۵۸)
    • سیمون سینیوره (۱۹۵۹)
    • الیزابت تیلور (۱۹۶۰)
    ۱۹۶۱–۱۹۸۰
    • سوفیـا لورن (۱۹۶۱)
    • آن بنکرافت (۱۹۶۲)
    • پاتریشا نیل (۱۹۶۳)
    • جولی اندروز (۱۹۶۴)
    • جولی کریستی (۱۹۶۵)
    • الیزابت تیلور (۱۹۶۶)
    • کاترین هپبورن (۱۹۶۷)
    • کاترین هپبورن / باربارا استرایسند (۱۹۶۸)
    • مگی اسمـیت (۱۹۶۹)
    • گلندا جکسون (۱۹۷۰)
    • جین فوندا (۱۹۷۱)
    • لایزا مـینلی (۱۹۷۲)
    • گلندا جکسون (۱۹۷۳)
    • الن برستین (۱۹۷۴)
    • لوئیز فلچر (۱۹۷۵)
    • فی داناوی (۱۹۷۶)
    • دایـان کیتن (۱۹۷۷)
    • جین فوندا (۱۹۷۸)
    • سالی فیلد (۱۹۷۹)
    • سیسی اسپیسک (۱۹۸۰)
    ۱۹۸۱–۲۰۰۰
    • کاترین هپبورن (۱۹۸۱)
    • مریل استریپ (۱۹۸۲)
    • شرلی مک‌لین (۱۹۸۳)
    • سالی فیلد (۱۹۸۴)
    • جرالدین پیج (۱۹۸۵)
    • مارلی متلین (۱۹۸۶)
    • شر (خواننده) (۱۹۸۷)
    • جودی فاستر (۱۹۸۸)
    • جسیکا تندی (۱۹۸۹)
    • کتی بیتس (۱۹۹۰)
    • جودی فاستر (۱۹۹۱)
    • اما تامسون (۱۹۹۲)
    • هالی هانتر (۱۹۹۳)
    • جسیکا لنگ (۱۹۹۴)
    • سوزان ساراندون (۱۹۹۵)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۱۹۹۶)
    • هلن هانت (۱۹۹۷)
    • گوئینت پالترو (۱۹۹۸)
    • هیلاری سوانک (۱۹۹۹)
    • جولیـا رابرتس (۲۰۰۰)
    ۲۰۰۱–تاکنون
    • هلی بری (۲۰۰۱)
    • نیکول کیدمن (۲۰۰۲)
    • شارلیز ترون (۲۰۰۳)
    • هیلاری سوانک (۲۰۰۴)
    • ریس ویترسپون (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • ماریون کوتیـار (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • ساندرا بولاک (۲۰۰۹)
    • ناتالی پورتمن (۲۰۱۰)
    • مریل استریپ (۲۰۱۱)
    • جنیفر لارنس (۲۰۱۲)
    • کیت بلانشت (۲۰۱۳)
    • جولیـان مور (۲۰۱۴)
    • بری لارسون (۲۰۱۵)
    • اما استون (۲۰۱۶)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن
    ۱۹۵۲–۱۹۶۷
    • ویوین لی (بریتانیـایی) و سیمون سینیوره (خارجی) (۱۹۵۲)
    • آدری هپبرن (بریتانیـایی) و لزلی کارون (خارجی) (۱۹۵۳)
    • ایوون مـیچل (بریتانیـایی) و کورنل بورچرز (خارجی) (۱۹۵۴)
    • کتی جانسون (بریتانیـایی) و بتسی بلر (خارجی) (۱۹۵۵)
    • ویرجینیـا مکنا (بریتانیـایی) و آنا مانیـانی (خارجی) (۱۹۵۶)
    • هیتر سیرز (بریتانیـایی) و سیمون سینیوره (خارجی) (۱۹۵۷)
    • آیرین ورت (بریتانیـایی) و سیمون سینیوره (خارجی) (۱۹۵۸)
    • آدری هپبرن (بریتانیـایی) و شرلی مک‌لین (خارجی) (۱۹۵۹)
    • ریچل رابرتس (هنرپیشـه) (بریتانیـایی) و شرلی مک‌لین (خارجی) (۱۹۶۰)
    • دورا برایـان (بریتانیـایی) و سوفیـا لورن (خارجی) (۱۹۶۱)
    • لزلی کارون (بریتانیـایی) و آن بنکرافت (خارجی) (۱۹۶۲)
    • ریچل رابرتس (هنرپیشـه) (بریتانیـایی) و پاتریشا نیل (خارجی) (۱۹۶۳)
    • آدری هپبرن (بریتانیـایی) و آن بنکرافت (خارجی) (۱۹۶۴)
    • جولی کریستی (بریتانیـایی) و پاتریشا نیل (خارجی) (۱۹۶۵)
    • الیزابت تیلور (بریتانیـایی) و ژن مورو (خارجی) (۱۹۶۶)
    • ادیث ایوانز (بریتانیـایی) و آنوک امـه (خارجی) (۱۹۶۷)
    ۱۹۶۸–تاکنون
    • کاترین هپبورن (۱۹۶۸)
    • مگی اسمـیت (۱۹۶۹)
    • کاترین راس (۱۹۷۰)
    • گلندا جکسون (۱۹۷۱)
    • لایزا مـینلی (۱۹۷۲)
    • استفان اودران (۱۹۷۳)
    • جوآن وودوارد (۱۹۷۴)
    • الن برستین (۱۹۷۵)
    • لوئیز فلچر (۱۹۷۶)
    • داین کیتن (۱۹۷۷)
    • جین فوندا (۱۹۷۸)
    • جین فوندا (۱۹۷۹)
    • جودی دیویس (۱۹۸۰)
    • مریل استریپ (۱۹۸۱)
    • کاترین هپبورن (۱۹۸۲)
    • جولی والترز (۱۹۸۳)
    • مگی اسمـیت (۱۹۸۴)
    • پگی اشکرافت (۱۹۸۵)
    • مگی اسمـیت (۱۹۸۶)
    • آن بنکرافت (۱۹۸۷)
    • مگی اسمـیت (۱۹۸۸)
    • پائولین کولینز (۱۹۸۹)
    • جسیکا تندی (۱۹۹۰)
    • جودی فاستر (۱۹۹۱)
    • اما تامپسون (۱۹۹۲)
    • هالی هانتر (۱۹۹۳)
    • سوزان ساراندون (۱۹۹۴)
    • اما تامپسون (۱۹۹۵)
    • برندا بلتین (۱۹۹۶)
    • جودی دنچ (۱۹۹۷)
    • کیت بلانشت (۱۹۹۸)
    • آنت بنینگ (۱۹۹۹)
    • جولیـا رابرتس (۲۰۰۰)
    • جودی دنچ (۲۰۰۱)
    • نیکول کیدمن (۲۰۰۲)
    • اسکارلت جوهانسون (۲۰۰۳)
    • ایملدا استنتون (۲۰۰۴)
    • ریس ویترسپون (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • ماریون کوتیـار (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • کری مولیگان (۲۰۰۹)
    • ناتالی پورتمن (۲۰۱۰)
    • مریل استریپ (۲۰۱۱)
    • امانوئل ریوا (۲۰۱۲)
    • کیت بلانشت (۲۰۱۳)
    • جولیـان مور (۲۰۱۴)
    • بری لارسون (۲۰۱۵)
    • اما استون (۲۰۱۶)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل زن
    ۱۹۶۸–۱۹۸۴
    • بیلی وایتلا (۱۹۶۸)
    • سیلیـا جانسون (۱۹۶۹)
    • سوزانا یورک (۱۹۷۰)
    • مارگارت لیتون (۱۹۷۱)
    • کلوریس لیچمن (۱۹۷۲)
    • والنتینا کورتس (۱۹۷۳)
    • اینگرید برگمن (۱۹۷۴)
    • داین لد (۱۹۷۵)
    • جودی فاستر (۱۹۷۶)
    • جنی اگاتر (۱۹۷۷)
    • جرالدین پیج (۱۹۷۸)
    • ریچل رابرتس (۱۹۷۹)
    • روهینی هاتانگادی / مورین استیپلتون (۱۹۸۲)
    • جیمـی لی کرتیس (۱۹۸۳)
    • لیز اسمـیت (۱۹۸۴)
    ۱۹۸۵–۲۰۰۹
    • رزانا آرکت (۱۹۸۵)
    • جودی دنچ (۱۹۸۶)
    • سوزان وولدریج (۱۹۸۷)
    • جودی دنچ (۱۹۸۸)
    • مـیشل فایفر (۱۹۸۹)
    • ووپی گلدبرگ (۱۹۹۰)
    • کیت نلیگان (۱۹۹۱)
    • مـیراندا ریچاردسون (۱۹۹۲)
    • مـیریـام مارگولیس (۱۹۹۳)
    • کریستین اسکات توماس (۱۹۹۴)
    • کیت وینسلت (۱۹۹۵)
    • ژولیت بینوش (۱۹۹۶)
    • سیگورنی ویور (۱۹۹۷)
    • جودی دنچ (۱۹۹۸)
    • مگی اسمـیت (۱۹۹۹)
    • جولی والترز (۲۰۰۰)
    • جنیفر کانلی (۲۰۰۱)
    • کاترین زیتا جونز (۲۰۰۲)
    • رنی زلوگر (۲۰۰۳)
    • کیت بلانشت (۲۰۰۴)
    • تندی نیوتون (۲۰۰۵)
    • جنیفر هادسون (۲۰۰۶)
    • تیلدا سوئینتن (۲۰۰۷)
    • پنـه‌لوپه کروز (۲۰۰۸)
    • مونیک (۲۰۰۹)
    ۲۰۱۰–تاکنون
    • هلنا بونـهام کارتر (۲۰۱۰)
    • اکتاویـا اسپنسر (۲۰۱۱)
    • ان هتوی (۲۰۱۲)
    • جنیفر لارنس (۲۰۱۳)
    • پاتریشا آرکت (۲۰۱۴)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۵)
    • وایولا دیویس (۲۰۱۶)
    • الیسون جنی (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن
    ۱۹۴۳–۱۹۶۰
    • کتینا پاکسینو (۱۹۴۳)
    • اگنس مورهد (۱۹۴۴)
    • آنجلا لنسبوری (۱۹۴۵)
    • آن بکستر (۱۹۴۶)
    • سلست هولم (۱۹۴۷)
    • الن کوربی (۱۹۴۸)
    • مرسدس مک‌کمبریج (۱۹۴۹)
    • جوزفین هال (۱۹۵۰)
    • کیم هانتر (۱۹۵۱)
    • کتی هورادو (۱۹۵۲)
    • گریس کلی (۱۹۵۳)
    • جن استرلینگ (۱۹۵۴)
    • ماریسا پاوان (۱۹۵۵)
    • ایلین هکارت (۱۹۵۶)
    • السا لنچستر (۱۹۵۷)
    • هرمایونی جینگولد (۱۹۵۸)
    • سوزان کنر (۱۹۵۹)
    • جنت لی (۱۹۶۰)
    ۱۹۶۱–۱۹۸۰
    • ریتا مورنو (۱۹۶۱)
    • آنجلا لنسبوری (۱۹۶۲)
    • مارگارت رادرفورد (۱۹۶۳)
    • اگنس مورهد (۱۹۶۴)
    • روث گوردون (۱۹۶۵)
    • جاسلین لاگارد (۱۹۶۶)
    • کارول چانینگ (۱۹۶۷)
    • روث گوردون (۱۹۶۸)
    • گلدی هان (۱۹۶۹)
    • کرن بلک/مورین استیپلتون (۱۹۷۰)
    • آن مارگرت (۱۹۷۱)
    • شلی وینترز (۱۹۷۲)
    • لیندا بلر (۱۹۷۳)
    • کرن بلک (۱۹۷۴)
    • برندا واکارو (۱۹۷۵)
    • کاترین راس (۱۹۷۶)
    • ونسا ردگریو (۱۹۷۷)
    • داین کنون (۱۹۷۸)
    • مریل استریپ (۱۹۷۹)
    • مری استینبورگن (۱۹۸۰)
    ۱۹۸۱–۲۰۰۰
    • جوآن هکت (۱۹۸۱)
    • جسیکا لنگ (۱۹۸۲)
    • شر (۱۹۸۳)
    • پگی اشکرافت (۱۹۸۴)
    • مگ تیلی (۱۹۸۵)
    • مگی اسمـیت (۱۹۸۶)
    • المپیـا دوکاکیس (۱۹۸۷)
    • سیگورنی ویور (۱۹۸۸)
    • جولیـا رابرتس (۱۹۸۹)
    • ووپی گلدبرگ (۱۹۹۰)
    • مرسدس روئل (۱۹۹۱)
    • جوآن پلورایت (۱۹۹۲)
    • وینونا رایدر (۱۹۹۳)
    • دایـان ویست (۱۹۹۴)
    • مـیرا سوروینو (۱۹۹۵)
    • لورن باکال (۱۹۹۶)
    • کیم بسینگر (۱۹۹۷)
    • لین ردگریو (۱۹۹۸)
    • آنجلینا جولی (۱۹۹۹)
    • کیت هادسون (۲۰۰۰)
    ۲۰۰۱–تاکنون
    • جنیفر کانلی (۲۰۰۱)
    • مریل استریپ (۲۰۰۲)
    • رنی زلوگر (۲۰۰۳)
    • ناتالی پورتمن (۲۰۰۴)
    • ریچل وایس (۲۰۰۵)
    • جنیفر هادسون (۲۰۰۶)
    • کیت بلانشت (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • مونیک (۲۰۰۹)
    • ملیسا لیو (۲۰۱۰)
    • اکتاویـا اسپنسر (۲۰۱۱)
    • ان هتوی (۲۰۱۲)
    • جنیفر لارنس (۲۰۱۳)
    • پاتریشا آرکت (۲۰۱۴)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۵)
    • وایولا دیویس (۲۰۱۶)
    • الیسون جنی (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام
    ۱۹۴۳–۱۹۶۰
    • جنیفر جونز (۱۹۴۳)
    • اینگرید برگمن (۱۹۴۴)
    • اینگرید برگمن (۱۹۴۵)
    • روسالیند راسل (۱۹۴۶)
    • روسالیند راسل (۱۹۴۷)
    • جین وایمن (۱۹۴۸)
    • اولیویـا دی هاویلند (۱۹۴۹)
    • گلوریـا سوانسون (۱۹۵۰)
    • جین وایمن (۱۹۵۱)
    • شرلی بوت (۱۹۵۲)
    • آدری هپبورن (۱۹۵۳)
    • گریس کلی (۱۹۵۴)
    • آنا مانیـانی (۱۹۵۵)
    • اینگرید برگمن (۱۹۵۶)
    • جوآن وودوارد (۱۹۵۷)
    • سوزان هیوارد (۱۹۵۸)
    • الیزابت تیلور (۱۹۵۹)
    • گریر گارسون (۱۹۶۰)
    ۱۹۶۱–۱۹۸۰
    • جرالدین پیج (۱۹۶۱)
    • جرالدین پیج (۱۹۶۲)
    • لزلی کارون (۱۹۶۳)
    • آن بنکرافت (۱۹۶۴)
    • سامانتا اگار (۱۹۶۵)
    • آنوک امـه (۱۹۶۶)
    • ادیث ایوانز (۱۹۶۷)
    • جوآن وودوارد (۱۹۶۸)
    • جنویو بوژو (۱۹۶۹)
    • الی مک‌گرو (۱۹۷۰)
    • جین فوندا (۱۹۷۱)
    • لیو اولمان (۱۹۷۲)
    • مارشا ماسون (۱۹۷۳)
    • جنا رولندز (۱۹۷۴)
    • لوئیز فلچر (۱۹۷۵)
    • فی داناوی (۱۹۷۶)
    • جین فوندا (۱۹۷۷)
    • جین فوندا (۱۹۷۸)
    • سالی فیلد (۱۹۷۹)
    • مری تایلر مور (۱۹۸۰)
    ۱۹۸۱–۲۰۰۰
    • مریل استریپ (۱۹۸۱)
    • مریل استریپ (۱۹۸۲)
    • شرلی مک‌لین (۱۹۸۳)
    • سالی فیلد (۱۹۸۴)
    • ووپی گلدبرگ (۱۹۸۵)
    • مارلی متلین (۱۹۸۶)
    • سالی کرکلند (۱۹۸۷)
    • جودی فاستر/شرلی مک‌لین/سیگورنی ویور (۱۹۸۸)
    • مـیشل فایفر (۱۹۸۹)
    • کتی بیتس (۱۹۹۰)
    • جودی فاستر (۱۹۹۱)
    • اما تامپسون (۱۹۹۲)
    • هالی هانتر (۱۹۹۳)
    • جسیکا لنگ (۱۹۹۴)
    • شارون استون (۱۹۹۵)
    • برندا بلتین (۱۹۹۶)
    • جودی دنچ (۱۹۹۷)
    • کیت بلانشت (۱۹۹۸)
    • هیلاری سوانک (۱۹۹۹)
    • جولیـا رابرتس (۲۰۰۰)
    ۲۰۰۱–تاکنون
    • سیسی اسپیسک (۲۰۰۱)
    • نیکول کیدمن (۲۰۰۲)
    • شارلیز ترون (۲۰۰۳)
    • هیلاری سوانک (۲۰۰۴)
    • فلیسیتی هافمن (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • جولی کریستی (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • ساندرا بولاک (۲۰۰۹)
    • ناتالی پورتمن (۲۰۱۰)
    • مریل استریپ (۲۰۱۱)
    • جسیکا چستین (۲۰۱۲)
    • کیت بلانشت (۲۰۱۳)
    • جولیـان مور (۲۰۱۴)
    • بری لارسون (۲۰۱۵)
    • ایزابل هوپر (۲۰۱۶)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه امـی ساعات پربیننده به منظور بهترین بازیگر زن درون مجموعه تلویزیونی کوتاه یـا فیلم تلویزیونی
    • جودیت اندرسون (۱۹۵۴)
    • مری مارتین (۱۹۵۵)
    • کلر تروور (۱۹۵۶)
    • پالی برگن (۱۹۵۷)
    • جولی هریس (۱۹۵۹)
    • اینگرید برگمن (۱۹۶۰)
    • جودیت اندرسون (۱۹۶۱)
    • جولی هریس (۱۹۶۲)
    • کیم استنلی (۱۹۶۳)
    • شلی وینترز (۱۹۶۴)
    • لین فانتن (۱۹۶۵)
    • سیمون سینیوره (۱۹۶۶)
    • جرالدین پیج (۱۹۶۷)
    • مورین استیپلتون (۱۹۶۸)
    • جرالدین پیج (۱۹۶۹)
    • پتی دوک (۱۹۷۰)
    • لی گرانت (۱۹۷۱)
    • گلندا جکسون (۱۹۷۲)
    • کلوریس لیچمن (۱۹۷۳)
    • سوزان همپشایر / سیسیلی تایسون / مـیلدرد ناتویک (۱۹۷۴)
    • کاترین هپبورن / جسیکا والتر (۱۹۷۵)
    • سوزان کلارک / رزماری هریس (۱۹۷۶)
    • سالی فیلد / پتی دوک (۱۹۷۷)
    • جوآن وودوارد / مریل استریپ (۱۹۷۸)
    • بت دیویس (۱۹۷۹)
    • پتی دوک (۱۹۸۰)
    • ونسا ردگریو (۱۹۸۱)
    • اینگرید برگمن (۱۹۸۲)
    • باربارا استانویک (۱۹۸۳)
    • جین فوندا (۱۹۸۴)
    • جوآن وودوارد (۱۹۸۵)
    • مارلو توماس (۱۹۸۶)
    • جنا رولندز (۱۹۸۷)
    • جسیکا تندی (۱۹۸۸)
    • هالی هانتر (۱۹۸۹)
    • باربارا هرشی (۱۹۹۰)
    • لین ویتفیلد (۱۹۹۱)
    • جنا رولندز (۱۹۹۲)
    • هالی هانتر (۱۹۹۳)
    • کریستی آلی (۱۹۹۴)
    • گلن کلوز (۱۹۹۵)
    • هلن مـیرن (۱۹۹۶)
    • الفری وودارد (۱۹۹۷)
    • الن بارکین (۱۹۹۸)
    • هلن مـیرن (۱۹۹۹)
    • هلی بری (۲۰۰۰)
    • جودی دیویس (۲۰۰۱)
    • لورا لینی (۲۰۰۲)
    • مگی اسمـیت (۲۰۰۳)
    • مریل استریپ (۲۰۰۴)
    • اس اپاتا مرکرسون (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۷)
    • لورا لینی (۲۰۰۸)
    • جسیکا لنگ (۲۰۰۹)
    • کلیر دینز (۲۰۱۰)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۱)
    • جولیـان مور (۲۰۱۲)
    • لورا لینی (۲۰۱۳)
    • جسیکا لنگ (۲۰۱۴)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۱۵)
    • سارا پلسون (۲۰۱۶)
    • نیکول کیدمن (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    جوایز فیلم اروپا بهترین بازیگر نقش اول زن
    • کارمن مورا (۱۹۸۸)
    • روت شین (۱۹۸۹)
    • کارمن مورا (۱۹۹۰)
    • Clotilde Courau (۱۹۹۱)
    • ژولیت بینوش (۱۹۹۲)
    • مایـا مورگنشترن (۱۹۹۳)
    • امـیلی واتسون (۱۹۹۶)
    • ژولیت بینوش (۱۹۹۷)
    • آلودی بوشـه و ناتاشا رنیـه (۱۹۹۸)
    • سیسیلیـا روت (۱۹۹۹)
    • بیورک (۲۰۰۰)
    • ایزابل هوپر (۲۰۰۱)
    • کاترین دنو، ایزابل هوپر، امانوئل بئار، فنی اردان، ویرجینی لدوین، دانیل داریو، لودیوین سنیـه و فیرمـین ریچارد (۲۰۰۲)
    • شارلوت رمپلینگ (۲۰۰۳)
    • ایملدا استنتون (۲۰۰۴)
    • یولیـا ینش (۲۰۰۵)
    • پنلوپه کروز (۲۰۰۶)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۷)
    • کریستین اسکات توماس (۲۰۰۸)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۹)
    • سیلوی تستود (۲۰۱۰)
    • تیلدا سوئینتن (۲۰۱۱)
    • امانوئله ریوا (۲۰۱۲)
    • فیرلی باتنس (۲۰۱۳)
    • ماریون کوتیـار (۲۰۱۴)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن بازیگران فیلم به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن
    • دایـان ویست (۱۹۹۴)
    • کیت وینسلت (۱۹۹۵)
    • لورن باکال (۱۹۹۶)
    • کیم بسینگر / گلوریـا استوارت (۱۹۹۷)
    • کتی بیتس (۱۹۹۸)
    • آنجلینا جولی (۱۹۹۹)
    • جودی دنچ (۲۰۰۰)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۱)
    • کاترین زتا جونز (۲۰۰۲)
    • رنـه زلوگر (۲۰۰۳)
    • کیت بلانشت (۲۰۰۴)
    • ریچل وایس (۲۰۰۵)
    • جنیفر هادسون (۲۰۰۶)
    • روبی دی (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • مونیک (۲۰۰۹)
    • ملیسا لیو (۲۰۱۰)
    • اکتاویـا اسپنسر (۲۰۱۱)
    • ان هتوی (۲۰۱۲)
    • لوپیتا نیونگو (۲۰۱۳)
    • پاتریشیـا آرکت (۲۰۱۴)
    • آلیسیـا ویکاندر (۲۰۱۵)
    • وایولا دیویس (۲۰۱۶)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن بازیگران فیلم به منظور بهترین بازیگر زن درون مجموعه کوتاه یـا فیلم تلویزیونی
    ۱۹۹۴–۲۰۰۹
    • جوآن وودوارد (۱۹۹۴)
    • الفری وودارد (۱۹۹۵)
    • کتی بیتس (۱۹۹۶)
    • الفری وودارد (۱۹۹۷)
    • آنجلینا جولی (۱۹۹۸)
    • هلی بری (۱۹۹۹)
    • ونسا ردگریو (۲۰۰۰)
    • جودی دیویس (۲۰۰۱)
    • استاکرد چنینگ (۲۰۰۲)
    • مریل استریپ (۲۰۰۳)
    • گلن کلوز (۲۰۰۴)
    • اس اپاتا مرکرسون (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • کویین لطیفه (۲۰۰۷)
    • لورا لینی (۲۰۰۸)
    • درو بریمور (۲۰۰۹)
    ۲۰۱۰–۲۰۲۹
    • کلیر دینز (۲۰۱۰)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۱)
    • جولیـان مور (۲۰۱۲)
    • هلن مـیرن (۲۰۱۳)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۱۴)
    • کویین لطیفه (۲۰۱۵)
    • سارا پلسون (۲۰۱۶)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس به منظور بهترین بازیگر نقش مکمل زن
    • ونسا ردگریو (۱۹۷۷)
    • مورین استیپلتون / مونا واشبورن (۱۹۷۸)
    • مریل استریپ (۱۹۷۹)
    • مری استینبورگن (۱۹۸۰)
    • مورین استیپلتون (۱۹۸۱)
    • گلن کلوز (۱۹۸۲)
    • لیندا هانت (۱۹۸۳)
    • پگی اشکرافت (۱۹۸۴)
    • آنجلیکا هیوستون (۱۹۸۵)
    • کتی تایسن / دایـان ویست (۱۹۸۶)
    • المپیـا دوکاکیس (۱۹۸۷)
    • جنویو بوژو (۱۹۸۸)
    • برندا فریکر (۱۹۸۹)
    • لورین براکو (۱۹۹۰)
    • جین هرکس (۱۹۹۱)
    • جودی دیویس (۱۹۹۲)
    • آنا پاکوین / رزی پرز (۱۹۹۳)
    • دایـان ویست (۱۹۹۴)
    • جوآن آلن (۱۹۹۵)
    • باربارا هرشی (۱۹۹۶)
    • جولیـان مور (۱۹۹۷)
    • جوآن آلن (۱۹۹۸)
    • کلویی سونی (۱۹۹۹)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۲۰۰۰)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۱)
    • ادی فالکو (۲۰۰۲)
    • شـهره آغداشلو (۲۰۰۳)
    • ویرجینیـا مادسن (۲۰۰۴)
    • کاترین کینر (۲۰۰۵)
    • لومـینیتا گئورگیو (۲۰۰۶)
    • ایمـی رایـان (۲۰۰۷)
    • پنـه‌لوپه کروز (۲۰۰۸)
    • مونیک (۲۰۰۹)
    • جکی ویور (۲۰۱۰)
    • جسیکا چستین (۲۰۱۱)
    • ایمـی آدامز (۲۰۱۲)
    • لوپیتا نیونگو (۲۰۱۳)
    • آگاتا کولشا (۲۰۱۴)
    • آلیسیـا ویکاندر (۲۰۱۵)
    • لیلی گلداستون (۲۰۱۶)
    • لاری مـیت کالف (۲۰۱۷)
    • ن
    • ب
    • و
    سزار افتخاری
    ۱۹۷۶–۱۹۸۹
    • اینگرید برگمن (۱۹۷۶)
    • دایـانا راس (۱۹۷۶)
    • آنری لانگلوا (۱۹۷۷)
    • ژاک تاتی (۱۹۷۷)
    • رابرت دورفمن (۱۹۷۸)
    • رنـه گوسینی (۱۹۷۸)
    • مارسل کارنـه (۱۹۷۹)
    • چارلز وانل (۱۹۷۹)
    • والت دیزنی (۱۹۷۹)
    • Pierre Braunberger (۱۹۸۰)
    • لوئی دوفونس (۱۹۸۰)
    • کرک داگلاس (۱۹۸۰)
    • مارسل پانیول (۱۹۸۱)
    • آلن رنـه (۱۹۸۱)
    • Georges Dancigers (۱۹۸۲)
    • Alexandre Mnouchkine (۱۹۸۲)
    • Jean Nény (۱۹۸۲)
    • آندری وایدا (۱۹۸۲)
    • رمو (۱۹۸۳)
    • رنـه کلمان (۱۹۸۴)
    • Georges de Beauregard (۱۹۸۴)
    • Edwige Feuillère (۱۹۸۴)
    • کریستین-ژاک (۱۹۸۵)
    • دانیل داریو (۱۹۸۵)
    • Christine Gouze-Rénal (۱۹۸۵)
    • Alain Poiré (۱۹۸۵)
    • موریس ژار (۱۹۸۶)
    • بت دیویس (۱۹۸۶)
    • ژان دولانوا (۱۹۸۶)
    • René Ferracci (۱۹۸۶)
    • کلود لنزمن (۱۹۸۶)
    • ژان-لوک گدار (۱۹۸۷)
    • Serge Silberman (۱۹۸۸)
    • برنار بلیـه (۱۹۸۹)
    • پل گریمو (۱۹۸۹)
    ۱۹۹۰–۲۰۰۹
    • ژرار فیلیپ (۱۹۹۰)
    • ژان-پیر امون (۱۹۹۱)
    • سوفیـا لورن (۱۹۹۱)
    • مـیشله مورگان (۱۹۹۲)
    • سیلوستر استالونـه (۱۹۹۲)
    • ژان ماره (۱۹۹۳)
    • مارچلو ماسترویـانی (۱۹۹۳)
    • ژرار اوری (۱۹۹۳)
    • ژان کارمـه (۱۹۹۴)
    • ژن مورو (۱۹۹۵)
    • گریگوری پک (۱۹۹۵)
    • استیون اسپیلبرگ (۱۹۹۵)
    • لورن باکال (۱۹۹۶)
    • آنری ورنوی (۱۹۹۶)
    • شارل آزناوور (۱۹۹۷)
    • اندی مک‌داول (۱۹۹۷)
    • مایکل داگلاس (۱۹۹۸)
    • کلینت ایستوود (۱۹۹۸)
    • ژان-لوک گدار (۱۹۹۸)
    • پدرو آلمودوار (۱۹۹۹)
    • جانی دپ (۱۹۹۹)
    • ژان روشفور (۱۹۹۹)
    • ژوزین بالاسکو (۲۰۰۰)
    • ژرژ کراون (۲۰۰۰)
    • ژان‌پیر لئو (۲۰۰۰)
    • مارتین اسکورسیزی (۲۰۰۰)
    • دری کول (۲۰۰۱)
    • شارلوت رمپلینگ (۲۰۰۱)
    • آنیس واردا (۲۰۰۱)
    • آنوک امـه (۲۰۰۲)
    • جرمـی آیرونز (۲۰۰۲)
    • کلود ریش (۲۰۰۲)
    • برنادت لافون (۲۰۰۳)
    • اسپایک لی (۲۰۰۳)
    • مریل استریپ (۲۰۰۳)
    • مـیشلین پرل (۲۰۰۴)
    • ژاک دوترون (۲۰۰۵)
    • ویل اسمـیت (۲۰۰۵)
    • هیو گرانت (۲۰۰۶)
    • پی‌یر ریچارد (۲۰۰۶)
    • مارلن ژوبر (۲۰۰۷)
    • جود لا (۲۰۰۷)
    • ژن مورو (۲۰۰۸)
    • روبرتو بنینی (۲۰۰۸)
    • داستین هافمن (۲۰۰۹)
    ۲۰۱۰–۲۰۲۹
    • هریسون فورد (۲۰۱۰)
    • کوئنتین تارانتینو (۲۰۱۱)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۲)
    • کوین کاستنر (۲۰۱۳)
    • اسکارلت جوهانسون (۲۰۱۴)
    • شان پن (۲۰۱۵)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن منتقدان فیلم لندن به منظور بازیگر زن سال
    • سوزان ساراندون (۱۹۹۱)
    • جودی دیویس (۱۹۹۲)
    • هالی هانتر (۱۹۹۳)
    • لیندا فیورنتینو (۱۹۹۴)
    • نیکول کیدمن (۱۹۹۵)
    • فرانسیس مک‌دورمند (۱۹۹۶)
    • کلیر دینز (۱۹۹۷)
    • کیت بلانشت (۱۹۹۸)
    • آنت بنینگ (۱۹۹۹)
    • جولیـا رابرتس (۲۰۰۰)
    • نیکول کیدمن (۲۰۰۱)
    • استاکرد چنینگ (۲۰۰۲)
    • جولیـان مور (۲۰۰۳)
    • ایملدا استنتون (۲۰۰۴)
    • نائومـی واتس (۲۰۰۵)
    • مریل استریپ (۲۰۰۶)
    • ماریون کوتیـار (۲۰۰۷)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۸)
    • مونیک (۲۰۰۹)
    • آنت بنینگ (۲۰۱۰)
    • آنا پاکوین / مریل استریپ (۲۰۱۱)
    • امانوئل ریوا (۲۰۱۲)
    • کیت بلانشت (۲۰۱۳)
    • جولیـان مور (۲۰۱۴)
    • شارلوت رمپلینگ (۲۰۱۵)
    • ایزابل هوپر (۲۰۱۶)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن منتقدان فیلم لندن به منظور بازیگر نقش اول زن سال بریتانیـا

    ۱۹۹۰-۱۹۹۹
    • مـیراندا ریچاردسون (۱۹۹۳)
    • کریسی راک (۱۹۹۴)
    • کیت وینسلت (۱۹۹۵)
    • برندا بلتین (۱۹۹۶)
    • جودی دنچ (۱۹۹۷)
    • هلنا بونـهام کارتر (۱۹۹۸)
    • امـیلی واتسون (۱۹۹۹)

    ۲۰۰۰-۲۰۰۹
    • جولی والترز (۲۰۰۰)
    • جودی دنچ (۲۰۰۱)
    • لسلی منویل (۲۰۰۲)
    • ان رید (۲۰۰۳)
    • اوا برتیستل / کیت وینسلت (۲۰۰۴)
    • ریچل وایس (۲۰۰۵)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۶)
    • جولی کریستی (۲۰۰۷)
    • کریستین اسکات توماس (۲۰۰۸)
    • کری مولیگان (۲۰۰۹)

    ۲۰۱۰-تاکنون
    • لسلی منویل (۲۰۱۰)
    • الیویـا کلمن (۲۰۱۱)
    • آندره‌آ ریسبرو (۲۰۱۲)
    • جودی دنچ (۲۰۱۳)
    • رزاماند پایک (۲۰۱۴)
    • سیرشا رونان (۲۰۱۵)
    • کیت بکینسیل (۲۰۱۶)
    • ن
    • ب
    • و
    جایزه انجمن منتقدان فیلم لندن به منظور بازیگر نقش مکمل زن سال
    • ساره بیـات (۲۰۱۱)
    • ان هتوی (۲۰۱۲)
    • لوپیتا نیونگو (۲۰۱۳)
    • پاتریشا آرکت (۲۰۱۴)
    • کیت وینسلت (۲۰۱۵)
    • نائومـی هریس (۲۰۱۶)
    • ن
    • ب
    • و
    جوایز بفتا لس‌آنجلس بریتانیـا
    بهترین فیلم
    • آلبرت آر. براکلی (۱۹۸۹)
    • مایکل کین (۱۹۹۰)
    • پیتر اوستینوف (۱۹۹۲)
    • مارتین اسکورسیزی (۱۹۹۳)
    • آنتونی هاپکینز (۱۹۹۵)
    • باب واینستین و هاروی واینستین (۱۹۹۶)
    • داستین هافمن (۱۹۹۷)
    • جان تراولتا (۱۹۹۸)
    • استنلی کوبریک (۱۹۹۹)
    • استیون اسپیلبرگ (۲۰۰۰)
    • جرج لوکاس (۲۰۰۲)
    • هیو گرانت (۲۰۰۳)
    • تام هنکس (۲۰۰۴)
    • تام کروز (۲۰۰۵)
    • کلینت ایستوود (۲۰۰۶)
    • دنزل واشنگتن (۲۰۰۷)
    • شان پن (۲۰۰۸)
    • رابرت دنیرو (۲۰۰۹)
    • جف بریجز (۲۰۱۰)
    • وارن بیتی (۲۰۱۱)
    • دانیل دی-لوئیس (۲۰۱۲)
    • جرج کلونی (۲۰۱۳)
    • رابرت داونی جونیور (۲۰۱۴)
    • مریل استریپ (۲۰۱۵)
    • جودی فاستر (۲۰۱۶)
    بهترین کارگردانی
    • پیتر ویر (۲۰۰۳)
    • جیم شریدان (۲۰۰۴)
    • مایک نیوول (۲۰۰۵)
    • آنتونی مـینگلا (۲۰۰۶)
    • مارتین کمپل (۲۰۰۷)
    • استیون فریرز (۲۰۰۸)
    • دنی بویل (۲۰۰۹)
    • کریستوفر نولان (۲۰۱۰)
    • دیوید یتس (۲۰۱۱)
    • کوئنتین تارانتینو (۲۰۱۲)
    • کاترین بیگلو (۲۰۱۳)
    • مایک لی (کارگردان) (۲۰۱۴)
    • سام مندس (۲۰۱۵)
    • انگ لی (۲۰۱۶)
    مشارکت جهانی درون
    سرگرمـی
    • هاوارد استرینگر (۲۰۰۳)
    • کرک داگلاس (۲۰۰۹)
    • ریدلی اسکات و تونی اسکات (۲۰۱۰)
    • جان لستر (۲۰۱۱)
    • ویل رایت (۲۰۱۲)
    • بن کینگزلی (۲۰۱۳)
    • جودی دنچ (۲۰۱۴)
    • هریسون فورد (۲۰۱۵)
    • ساموئل ال. جکسون (۲۰۱۶)
    هنرمند سال بریتانیـا
    • ریچل وایس (۲۰۰۶)
    • کیت وینسلت (۲۰۰۷)
    • تیلدا سوئینتن (۲۰۰۸)
    • امـیلی بلانت (۲۰۰۹)
    • مایکل شین (۲۰۱۰)
    • هلنا بونـهام کارتر (۲۰۱۱)
    • دنیل کریگ (۲۰۱۲)
    • بندیکت کامبربچ (۲۰۱۳)
    • اما واتسون (۲۰۱۴)
    • جیمز کوردن (۲۰۱۵)
    • فلیسیتی جونز (۲۰۱۶)
    بهترین کمدین
    • بتی وایت (۲۰۱۰)
    • بن استیلر (۲۰۱۱)
    • تری پارکر و مت استون (۲۰۱۲)
    • ساشا بارون کوهن (۲۰۱۳)
    • جولیـا لوئی-درایفوس (۲۰۱۴)
    • امـی شومر (۲۰۱۵)
    • ریکی جرویز (۲۰۱۶)
    Humanitarian Award
    • ریچارد کرتیس (۲۰۰۷)
    • دان چیدل (۲۰۰۸)
    • کالین فرث (۲۰۰۹)
    • ادریس البا (۲۰۱۳)
    • مارک روفالو (۲۰۱۴)
    • اورلاندو بلوم (۲۰۱۵)
    • یوان مک‌گرگور (۲۰۱۶)
    جایزه‌های کنار رفته
    • بی‌بی‌سی (۱۹۹۹)
    • آرون اسپلینگ (۱۹۹۹)
    • تارسم سینگ (۱۹۹۹)
    • اچ‌بی‌او (۲۰۰۲)
    • آنجلا لنسبوری (۲۰۰۳)
    • هلن مـیرن (۲۰۰۴)
    • الیزابت تیلور (۲۰۰۵)
    • رونالد نیم (۲۰۰۵)
    • سیدنی پوآتیـه (۲۰۰۶)
    • رابرت شی و مایکل لین (۲۰۰۷)
    داده‌های کتابخانـه‌ای
    • WorldCat Identities
    • VIAF: 44496911
    • LCCN: nr97024608
    • ISNI: 0000 0001 1471 4803
    • GND: 121008746
    • SUDOC: 06081795X
    • BNF: cb14010339s (داده‌ها)
    • MBA: ceb05831-03e8-4605-904d-894ee0492d00
    • BNE: XX1177310
    برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کیت_وینسلت&oldid=24008812»




    [کیت وینسلت - ویکی‌پدیـا، دانشنامـهٔ آزاد سریال لطیفه قسمت 163]

    نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Tue, 17 Jul 2018 19:40:00 +0000